Dr Krystyna Bliwert urodziła się w 1934 r. w Mysłowicach. Ukończyła w 1958 r. studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym podjęła pracę w laboratorium kopalni Mysłowice, a w 1961 r. została kierownikiem laboratorium kopalni Wieczorek. W 1973 r. podjęła pracę w Zakładzie Chemii Żywności i Żywienia na tworzonym Wydziale Farmaceutycznym Śląskiej Akademii Medycznej. Zajmowała się bromatologią (nauką o środkach spożywczych) i dietetyką. Była promotorem 16 prac magisterskich, autorem i współautorem 26 publikacji. W 1980 r. uzyskała tytuł doktora nauk przyrodniczych. W 1993 r. została powołana na stanowisko dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mysłowicach, gdzie pracowała do przejścia na emeryturę w 1996 r. Przez 3 kadencje była ławnikiem sądu ds. cywilnych i rodzinnych, przez 2 kadencje radnym miasta Mysłowice. Obecnie prowadzi wykłady na uniwersytecie III wieku. Jest członkiem parafii ewangelicko-augsburskiej w Mysłowicach i delegatem na synod diecezjalny Kościoła.

Mirosław Bliwert urodzony w 1927 roku, należy do najbardziej zasłużonych w dziedzinie kultury ewangelików na Górnym Śląsku. Jego wieloletnia służba jako dyrygenta i organisty zaowocowała znacznymi osiągnięciami na polu muzycznym prowadzonych przez niego chórów. Zaś jako pedagog oraz kompozytor propaguje tradycję ewangelickiej muzyki sakralnej poprzez wprowadzanie do repertuaru chórów własnych kompozycji, wydawanie zeszytów opracowań chóralnych dla ewangelickich chórów, kaset z pieśniami chórów. Szczególnie cenna jest działalność praktyczna Mirosława Bliwerta jako dyrygenta od 1981 katowickiego chóru "Largo Cantabile" oraz wieloletnia współpraca z chórami w Chorzowie i Mysłowicach. Jako znany organista jest współorganizatorem wielu koncertów organowych oraz sprawuje pieczę nad oprawą muzyczną ważniejszych uroczystości kościelnych w Diecezji. Bardzo cenna jest jego działalność kompozytorska, przez którą wpisał się na stałe do repertuaru większości ewangelickich chórów. Działał w komisji liturgicznej Kościoła, należał do Synodu Kościoła.

Joanna Bliwert-Hoderny urodziła się 31 lipca 1962 r. w rodzinie ewangelickiej o tradycjach muzycznych. W 1986 r. ukończyła z wyróżnieniem wychowanie muzyczne na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego, filia w Cieszynie. W latach studiów był aktywnym członkiem akademickiego chóru "Harmonia", który z powodzeniem koncertował w kraju i zagranicą i brał udział w licznych festiwalach. W latach 1986-88 była asystentem i II dyrygentem tegoż chóru. Od 1987 r. jest dyrygentem chóru "Jubilate Deo" działającego przy parafii ewangelicko-augsburskiej w Mysłowicach. Jest nauczycielem muzyki, organizatorem koncertów i dyrektorem Społecznego Ogniska Muzycznego w Mysłowicach. W 1995 r. prowadziła warsztaty chóralne dla młodzieży uczestniczącej w międzynarodowym obozie artystycznym "W Europie razem" w Mysłowicach, a w 2004 r. warsztaty muzyczne dla międzynarodowej grupy dziecięcej w ramach Okumenische Kirchenmusik-Studienwochen w Gosau w Austrii.

Aleksandra Bobrzyk-Maciejczyk ur. w 1975 roku, współpracuje z ewangelickim chórem parafialnym "Largo Cantabile" w Katowicach jako drugi dyrygent od 1995 roku. Na Akademii Muzycznej w Katowicach ukończyła Wydziały Wychowania Muzycznego oraz Rytmiki. Wspólnie z zespołem rytmicznym uzyskała dwukrotnie na Międzynarodowym Festiwalu w Trossingen najwyższą nagrodę Grand Prix. Prowadzony przez nią chór męski Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach otrzymuje liczne wyróżnienia i nagrody na konkursach i festiwalach zespołów szkolnych. W 2000 r. obroniła pracę magisterską o chórze "Largo Cantabile", przedstawiając w niej obszerny zarys działalności chóru.

Dr inż. Jerzy Brózda urodzony 11 lutego 1932 r. w Ustroniu-Nierodzimiu, jest cenionym fachowcem Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, a równocześnie zasłużonym członkiem rady parafialnej w Gliwicach. Odpowiedzialną pracę zawodową, inspirowaną "ewangelickim etosem pracy", łączył z dużym powodzeniem ze służbą w Kościele i parafii w Gliwicach. Wyrazem tego był wielokrotny wybór do rady parafialnej i powierzenie stanowiska kuratora parafii w latach 1987-2003 oraz wybór do Synodu Diecezjalnego (1986-1997). Diecezja Katowicka powoływała dr. Jerzego Brózdę do Komisji ds. Ewangelizacji i Misji, a także na kilka kadencji do władz najwyższych Kościoła - Synodu Kościoła (1988-1997), w którym działał w Komisji ds. Diakonii.

Prof. Jerzy Buzek, urodzony 3 lipca 1940 r. w Śmiłowicach na Śląsku Cieszyńskim, ukończył Wydział Mechaniczno-Energetyczny Politechniki Śląskiej, następnie pracował w Instytucie Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach. Od 1979 jest profesorem nauk technicznych. Od 1980 r. zasiadał we władzach regionalnych i krajowych NSZZ "Solidarność", w 1981 r. przewodniczył I Zjazdowi "Solidarności" w Gdańsku. Jeden z głównych twórców struktur Związku na Górnym Śląsku i w Zagłębiu. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w 1982 r. współtworzył struktury podziemne "Solidarności" współpracując m.in. z Marianem Krzaklewskim. W 1996 r. wchodził w skład ekspertów Akcji Wyborczej "Solidarność" (AWS), był jednym z autorów części gospodarczej jej programu. Po zwycięstwie AWS w wyborach parlamentarnych, w październiku 1997 r. został premierem rządu RP. Funkcję tę pełnił do października 2001 r. Od stycznia do października 2001 r. przewodniczył AWS, a po przegranych wyborach parlamentarnych złożył rezygnację z tego stanowiska. Jego gabinet przeprowadził reformy: administracji terytorialnej, zdrowia, ubezpieczeń społecznych oraz sądownictwa. Jest autorem kilkudziesięciu prac naukowych dotyczących modelowania matematycznego odsiarczania gazów spalinowych i optymalizacji procesów chemicznych. Od 2004 r. jest posłem do parlamentu europejskiego w Strasburgu. [więcej: oficjalna strona Jerzego Buzka]

Maria Czudek, urodzona 13 maja 1956 roku w Cieszynie, tam się wychowywała i początkowo kształciła. Ukończyła wydział biologii i ochrony środowiska na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Po ślubie (mąż Czesław - zaangażowany w działalność ewangelizacyjno-misyjną) w 1979 roku zamieszkała w Gliwicach, gdzie podjęła pracę jako nauczyciel biologii. Zawsze aktywna w Kościele, prowadziła szkółki niedzielne, spotkania młodzieżowe, dla małżeństw, dla kobiet, grupy studium biblijnego, aktywnie włączała się w organizacje Tygodnia Ewangelizacyjnego w Dzięgielowie. Od 1997 roku jest członkiem Synodu Diecezjalnego Diecezji Katowickiej oraz członkiem Synodu Kościoła. Od początku lat 90. uczestniczyła w pracach zmierzających do utworzenia szkoły ewangelickiej w Gliwicach. Dzięki Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Gliwicach, która udostępnia budynek i wspiera stypendiami wielu uczniów z rodzin ewangelickich, w 1995 roku powstało liceum, a w 1999 roku również gimnazjum Ewangelickiego Towarzystwa Edukacyjnego. Od początku jest dyrektorem obu tych szkół.

Maria Drozd pochodzi z ewangelickiej rodziny mocno związanej z Kościołem. Pracując zawodowo jako wiolonczelistka orkiestry Filharmonii Krakowskiej oraz pedagog w szkole muzycznej, odznaczała się równocześnie wielkim zaangażowaniem i bezinteresownością w pracy w krakowskiej parafii. Wykorzystując swe profesjonalne przygotowanie prowadziła chór parafialny w Krakowie w latach 1953-1959 oraz 1981-2003. Przez kilka kadencji była aktywnym członkiem rady parafialnej w Krakowie. Włączona w nurt społecznikowskiej służby współpracowała w młodości z Towarzystwem Polskiej Młodzieży Ewangelickiej, pozostając tej pracy wierna i udzielając się w różnych organizacjach ewangelickich. Działa od momentu założenia w oddziale krakowskim Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego oraz w zarządzie Fundacji Edukacyjnej im. J.S. Bandtkiego, prowadzącej VII liceum ogólnokształcące i gimnazjum nr 8 im. Mikołaja Reja przy parafii ewangelickiej w Krakowie.

Aleksander Gabryś, kontrabasista i kompozytor, urodził się w 1974 r. w Siemianowicach Śląskich. Absolwent Akademii Muzycznych w Katowicach i Bazylei, wychowanek Schola Cantorum Basiliensis, stypendysta fundacji polskich i szwajcarskich, rządu krajowego Brandenburgii, Towarzystwa Przyjaciół Festiwalu "Warszawska Jesień", Siemens-Stieftung. Członek bazylejskiego "X-Quartett" i "Ensemble Phoenix Basel", współdziała też z innymi grupami kameralnymi, jak "Collegium Novum" w Zurichu czy (w dziedzinie muzyki dawnej) "Camerata Vivaldi". Koncertuje od czasów licealnych. Laureat ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wykonawczych i kompozytorskich oraz muzyki elektroakustycznej. Występuje nierzadko w podwójnej roli solisty i kompozytora, na wielu festiwalach w Europie zachodniej i w Polsce. Interpretuje najczęściej muzykę nową, w tym już kilkanaście jemu dedykowanych dzieł solistycznych, sięga zarazem po klasykę, którą wykonywał m.in. z Basel-Sinfonieorchester. Uprawia jako twórca w szczególności kameralistykę, sztukę komputerową i muzykę wpisaną w formy multimedialne. W tece kompozytorskiej ma m.in. opusy powstałe z inspiracji religijnych: Święty Boże według Jana Kasprowicza na sopran, struny fortepianu, taśmę i światła, Lux in tenebris for tape, Man in Fish na kontrabas z taśmą stereofoniczną podług Księgi Jonasza. Dwukrotnie - w Katowicach i Goleszowie - wystąpił na Festiwalach Ewangelickiej Twórczości Artystycznej. [więcej: strona Polskiego Centrum Informacji Muzycznej]

Doc. Ryszard Gabryś, kompozytor i teoretyk muzyki, urodził się w 1942 r. w Goleszowie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, doskonalił się jako stypendysta w Lozarnie oraz w moskiewskim Konserwatorium im. P.I. Czajkowskiego. Jako pedagog związał się od 1965 r. z katowicką Akademią Muzyczną oraz w latach 1973-2003 z cieszyńską filią Uniwersytetu Śląskiego, gdzie tworzył pionierski wtedy w kraju kierunek edukacji muzycznej, dyrektorując Instytutowi Wychowania Muzycznego. Promotor prawie trzystu prac magisterskich i dyplomowych, recenzent rozpraw doktorskich i przewodów artystycznych. Zarazem wybitny regionalista i animator życia kulturalnego na Śląsku. Obecnie wiceprezes katowickiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich. Współpracuje z Telewizją i Polskim Radiem, m.in. jako autor kilku cyklów poświęconych muzyce nowej oraz silesiakom. Jako twórca jest awangardystą cechującym się oryginalnością poszukiwań, ale także regionalnym zakorzenieniem. Podobnie dwoiste jest pisarstwo artysty, jego teksty muzykologiczne i publicystyczne w pismach fachowych i kulturalno-społecznych, zeszytach naukowych i wydawnictwach okolicznościowych, skupione na sztuce nowoczesnej jak i na silesianach. W tece kompozytora mieszczą się zarówno partytury orkiestrowe (Nauzykaa, Lesson) i kameralia, w tym West... i East Music, jak rzeczy fortepianowe (Muzyka Muru Berlińskiego prawykonana w Berlinie, Magdalenki) i organowe. Silny jest nurt "smyczkowy" (opusy na kontrabas, kwartety Es Muss sein i Ewig-Weibliche) oraz pieśni solowe do wierszy Rilkego, Iwaszkiewicza, Brodskiego, nadto partytury chóralne oraz nowe odczytania źródeł folklorystycznych Śląska Cieszyńskiego i Beskidów. Pluralizm tej twórczości dopełniają muzyczne akcje teatralizowane, wśród nich metaopera według Witkacego Ja, Szentmichalyi-Baleastadar, happeningi, muzyka filmowa, teatralna, graficzna, kolaże montowane z nagrań etnicznych. Repertuar ten przedstawiany był na Warszawskiej Jesieni i innych festiwalach "ars nova" w kraju, ponadto wielokrotnie za granicą, zwłaszcza w Szwajcarii i w Niemczech, na Słowacji, Litwie, w Kijowie, Czechach, Holandii, Nowym Jorku. [więcej: strona Polskiego Centrum Informacji Muzycznej]

Bogumił Godfrejów urodził się 11 czerwca 1976 w Krakowie, gdzie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W 2000 roku ukończył Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jest operatorem filmowym. Zrealizował kilkanaście etiud filmowych, z których dwie zostały nagrodzone Złotymi Kijankami na Międzynarodowych Festiwalach Sztuki Operatorskiej Camerimage. Był asystentem Witolda Sobocińskiego podczas zdjęć do filmów reklamowych, był też operatorem kamery w filmie "Eukaliptus" Marcina Krzyształowicza, realizował społeczne reklamy telewizyjne. Za krótkometrażowy film "Męska sprawa" (reż. i scen. Sławomir Fabicki) otrzymał nominację do Oscara 2002 w kategorii Krótkometrażowy Film Aktorski (nominację otrzymali Fabicki i Godfrejów). Premiera filmu odbyła się 22 marca 2002 roku. Jest to 26-minutowy film fabularny, poruszający problem przemocy w rodzinie. W 2003 roku zrealizował zdjęcia do niemieckiego, pełnometrażowego filmu "Światła" (Lichter) Hansa-Christiana Schmida (Nagroda FIPRESCI Berlin 2003, Nominacja Europejskiej Akademii Filmowej: Europejski Operator 2003) oraz do debiutu fabularnego Jacka Filipiaka "Zerwany". Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Krakowie.

Lizetta Golka, urodzona 12 sierpnia 1917 r. w Chorzowie Batorym, w rodzinie od pokoleń związanej z ewangelicyzmem, jej matka w okresie międzywojennym kierowała Ewangelickim Stowarzyszeniem Niewiast. Od najmłodszych lat związana była z parafią ewangelicką w Świętochłowicach. Sztuki dyrygenckiej uczyła się u boku ks. Rückerta z Mazur, który przez pierwsze powojenne lata prowadził znany z wysokiego poziomu artystycznego chór parafialny w Świętochłowicach. Dyrygowała chórem w latach 1947-1954; 1969-1972 i 1985-1988, a członkinią chóru była przez ponad 50 lat. Z takim samym oddaniem prowadziła kancelarię parafialną w latach 80. i 90. Była wieloletnią członkinią rady parafialnej, od 2002 roku jest jej honorowym członkiem. Wniosła wielkie zasługi w budowanie partnerskich kontaktów między parafiami w Świętochłowicach i Wirku a parafiami w Niemczech (Darmstadt, Wittenberga) i Holandii (Bergum). Jednoczącą rolę odgrywała w Komisji Charytatywnej w czasie stanu wojennego. Służyła również radą w odnajdywaniu i odczytywaniu starych dokumentów kościelnych zapisywanych ręcznie w języku niemieckim.

Ks. Jan Gross, urodzony 25 kwietnia 1938 r. w Starogardzie Gdańskim, po II wojnie światowej wraz z rodzicami zamieszkał w Chorzowie. Jest absolwentem teologii ewangelickiej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1960). Pracował jako duchowny na Mazurach w Szczytnie (1960-61, wikariusz diecezjalny) i Dąbrównie (1961-62, administrator parafii), na Śląsku Cieszyńskim jako wikariusz w Goleszowie (1963-73) i Cieszynie (1973-78), oraz na Górnym Śląsku w Mikołowie (proboszcz od 1978 aż do końca stycznia 2004 r.), i równocześnie w Tychach (od 1997, proboszcz-administrator) i w Orzeszu (1978-95, administrator). Był aktywny w pracy ogólnokościelnej jako radca duchowny diecezji katowickiej (1980-90), radca konsystorza Kościoła (1990-2001), przewodniczący Komisji ds. Liturgii Kościelnej (od 1973), przewodniczący Międzykościelnej Komisji Śpiewnikowej (1997-2002), przewodniczący Redakcji Ewangelickich Programów Radiowo-Telewizyjnych (1997-2002) oraz prezes Synodu Kościoła i przewodniczący Rady Synodalnej (od 2002). Od 1981 r. jest przewodniczącym Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. Ks. Jan Gross przeszedł na emeryturę z końcem stycznia 2004 r., pozostając nadal prezesem Synodu Kościoła oraz przewodniczącym oddziału PRE. Zamieszkał w Cieszynie.

Siostra diakonisa Marta Grudke, urodzona 15 października 1929 roku w Pszonowicach (pow. Brzeziny) koło Łodzi. Uczyła się w szkole ewangelickiej w Żakowicach, później w Koluszkach. W 1944 roku rozpoczęła edukację w szkole handlowej, której ze względu na działania wojenne nie ukończyła. Podjęła pracę, do 1952 roku pracowała w szpitalu w Brzezinach. Zwolniła się, by przyjechać do diakonatu w Miechowicach na rok Służby dla Pana i tu już została. W latach 1952-1959 pracowała w różnych placówkach, m.in. w Tabicie i w Zachełmie k. Jeleniej Góry. W 1959 roku wróciła na stałe do Miechowic, gdzie pozostaje do dziś. Do 1995 roku prowadziła "stary" Dom Opieki "Ostoja Pokoju". Obecnie opiekuje się domkiem Matki Ewy i urządzonym w nim małym muzeum.

Ks. dr Marcin Hintz, urodził się 21 maja 1968 r. w Warszawie. Studiował teologię ewangelicką na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1987-92) oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim (1988-93). W latach 1993-94 przebywał na stypendium doktoranckim na Uniwersytecie w Bonn (Niemcy). Doktorat obronił na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w 2001 r. Od 1991 r. pracuje tam w Katedrze Teologii Systematycznej na stanowisku asystenta, od 2001 r. adiunkta, a od 2003 p.o. kierownika Katedry. Jest autorem wielu artykułów naukowych z dziedziny teologii, etyki ewangelickiej, ekumenizmu. Ordynowany w 1995 r. na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, w l. 1995-98 był wikariuszem w Żyrardowie, 1998-2001 ewangelickim kapelanem wojskowym i dziekanem Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSWiA, od 2000 r. jest proboszczem w Częstochowie.

Andrzej M. Komraus, urodzony w 1943 roku w Gliwicach, dziennikarz, publicysta, tłumacz, edytor. Od 1961 roku systematycznie publikuje w prasie, a od 1966 roku również zasiada przy mikrofonie. W latach 1972-1981 redagował metodystyczny miesięcznik "Pielgrzym Polski". Jako ordynowany duchowny Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego poza działalnością duszpasterską pełnił szereg funkcji kościelnych, m.in. jako sekretarz Konferencji Dorocznej i członek Rady Kościoła. Zajmował się również działalnością wydawniczą i radiową, ponadto był wykładowcą Nowego Testamentu (przejściowo również patrologii i religioznawstwa) w Wyższym Seminarium Teologicznym im. Jana Łaskiego. Uczestniczył w rozmowach pomiędzy Kościołem Ewangelicko-Metodystycznym a Ewangelicko-Augsburskim (jako sekretarz Komisji do Rozmów) oraz Kościołem Ewangelicko-Reformowanym. Od 1995 roku, po rezygnacji z pracy w Kościele, skoncentrował się na pracy literackiej i publicystyczno-dziennikarskiej, zajmując się również organizacją i prowadzeniem mediów chrześcijańskich.

Józef Kozieł, urodzony 16 lutego 1912 roku w Cisownicy całe swe życie związał z działaniem w Kościele. Już w młodości interesował się sprawami życia kościelnego, będąc działaczem Związku Młodzieży Ewangelickiej Szkół Średnich. Jako nauczyciel Szkoły Ewangelickiej w Pszczynie od 1932 r., przyczynił się do zorganizowania polskiego chóru kościelnego w tej parafii. Po wojnie w zmienionych warunkach politycznych organizował życie kościelne, reaktywując m.in. chór w Pszczynie. Aż do 1985 roku pełnił funkcję sekretarza rady parafialnej w rodzimej parafii. Równocześnie angażował się w pracach Diecezji i całego Kościoła. Od 1949 r. był w Radzie Diecezjalnej, pełniąc w niej do 1985 r. funkcję Kuratora Diecezji Katowickiej. Reprezentował także naszą Diecezję w Synodzie Kościoła, a od 1972 do 1984 r. był świeckim radcą Konsystorza.

Dr Andrzej Kułak urodził się 27 marca 1947 roku w Krakowie. Studiował astronomię oraz ukończył wydział matematyczno-fizyczny na WSP w Krakowie. Pracował naukowo na Akademii Górniczo-Hutniczej, a obecnie na Uniwersytecie Jagiellońskim, równocześnie prowadzi szeroką działalność dydaktyczną. Obecnie zajmuje się fizyką pól elektromagnetycznych ekstremalnie niskiej częstotliwości, rezonansem Schumanna (fizyka przestrzeni Ziemia-Słońce) oraz radioastronomią Słońca. Jest ponadto aktywny w działalności popularnonaukowej i społecznej - otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. Opublikował ok. 60 prac naukowych. W 1981 roku uzyskał doktorat z astrofizyki. Jest kuratorem parafii ewangelicko-augsburskiej w Krakowie, współorganizatorem Forum Inteligencji Ewangelickiej oraz prezesem Fundacji Edukacyjnej im. J.S. Bandtkiego, prowadzącej prywatne gimnazjum oraz liceum ogólnokształcące w Krakowie.

Piotr Kurek urodził się 4 grudnia 1966 roku w Katowicach, obecnie mieszka w Piekarach Śląskich. Absolwent Wyższej Szkoły Ubezpieczeń i Bankowości w Warszawie. Pracuje w branży ubezpieczeniowej od 1990 roku, w tym od 10-ciu lat na stanowiskach kierowniczych. Od 2002 roku jest członkiem Stowarzyszenia Przedsiębiorców Ewangelickich (SPE); od kwietnia 2004 r. jest wiceprezesem zarządu. W ramach swojej działalności w SPE zajmuje się przede wszystkim organizacją praktyk zagranicznych oraz kwalifikacją kandydatów do nagród Initiative e.V. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.

Wilhelm Lorek urodził się 29 września 1941 r. w Ustroniu na Śląsku Cieszyńskim. Po ukończeniu szkoły średniej w Wiśle, w latach 1960-67 studiował budownictwo na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Po ukończeniu studiów pracował jako kierownik różnych budów, a od 1972 r. do przejścia na rentę był inspektorem nadzoru budowlanego i konstruktorem budowlanym w Zakładach Mechanicznych "Bumar Łabędy". Jeszcze na studiach włączył się w działalność młodzieżową przy parafii w Gliwicach, wiążąc się na stałe ze społecznością ewangelicką w Łabędach - dzielnicy Gliwic. Przez wiele lat był delegatem parafii do zgromadzenia, a obecnie do synodu diecezjalnego, gdzie jest członkiem komisji gospodarczej. W 1992 r. został wybrany przez synod diecezjalny kuratorem diecezji oraz członkiem synodu Kościoła. Obecnie pełni te funkcje już przez trzecią kadencję, kładąc szczególny nacisk na sprawy administracyjno-gospodarcze. Dokonywał przeglądów technicznych wielu kościołów i domów parafialnych, prowadził nadzór nad pracami budowlanymi, opracowywał dokumentacje. W 2001 r. został wybrany członkiem konsystorza Kościoła, jako jego radca świecki. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Gliwicach.

Ks. Adam Malina ur. w 1966 r. w Cieszynie, po studiach na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, w 1992 r. został ordynowany na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Od 1992 roku był wikariuszem, a od 1997 r. jest proboszczem parafii w Katowicach-Szopienicach oraz w Mysłowicach, Hołdunowie i Sosnowcu. Jest członkiem Synodu Kościoła. Związany z luterańskimi mediami (przewodniczący Redakcji Programów Religijnych, członek kolegiów redakcyjnych "Zwiastuna Ewangelickiego", "Ewangelika" i "Myśli Protestanckiej"), od 2005 r. jest administratorem Systemu Internetowego Kościoła. Zajmuje się też działaniami hymnologiczno-liturgicznymi (w l. 1997-2002 był sekretarzem Międzykościelnej Komisji Śpiewnikowej, a obecnie sekretarzem Synodalnej Komisji ds. Liturgii i Muzyki Kościelnej). Jest autorem książki i wielu artykułów z tych dziedzin.

Dr Andrzej Molak urodził się w 1954 r. w Cieszynie, do szkoły podstawowej chodził w Warszawie i Cisownicy-Równi, natomiast do liceum ogólnokształcącego w Warszawie i w Katowicach (matura: 1973). W tym czasie rodzice przenieśli się z Warszawy do Katowic. Studiował fizykę w Uniwersytecie Śląskim. Studia ukończył z odznaką Primus Inter Pares. Pracuje w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Śląskiego, zajmując się dydaktyką i pracą naukową. Doktorat uzyskał w 1987 roku. Dzięki rocznemu stypendium naukowemu otrzymanemu z Japan Society for Promotion of Science w latach 1991-92 pracował w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Hokkaido w Sapporo. Tematem jego prac badawczych są m.in. właściwości elektryczne i termodynamiczne kryształów i ceramik.

Ks. Jan Motyka, nestor duchowieństwa ewangelickiego w Polsce, urodził się 17 listopada 1910 roku w Kojkowicach na Zaolziu, ukończył gimnazjum w Cieszynie, a następnie studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Ordynowany na księdza w 1935 roku, pracował w Jastrzębiu Zdroju - Ruptawie oraz w Pszczynie jako jeden z pierwszych polskich duchownych ewangelickich na polskim Górnym Śląsku. Po wojnie służył od 1945 r. aż do przejścia na emeryturę jako proboszcz w Pszczynie i Studzionce. Jest autorem dwuczęściowego zarysu dogmatyki ewangelickiej Bóg i my (1971, 1972), podręcznika dla konfirmantów Abym był Jego własnością (1987) oraz postylli zawierającej kazania na wszystkie niedziele i święta wraz z modlitwami Z wiary dla wiary (1991, 2003).

Ks. Marian Niemiec, urodzony 17 lutego 1961 r. w Kobielicach, ochrzczony i konfirmowany w Pszczynie. Po studiach teologicznych na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie został ordynowany w 1985 roku. Był początkowo wikariuszem w parafii w Starym Bielsku. Od maja 1990 roku pracuje jako duszpasterz w Opolu, gdzie w 1993 roku został wybrany proboszczem. Od 2002 roku jest radcą Diecezji Katowickiej (zastępcą biskupa) Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.

Dr hab. Edmund Nowak, urodzony w 1944 r. w Biskupicach k. Olesna, politolog i historyk, od 2002 r. dyrektor Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu. Prowadzi również wykłady w Instytucie Politologii Uniwersytetu Opolskiego. Zajmuje się problematyką niemcoznawczą, jeniecką oraz najnowszą historią Polski i Śląska Opolskiego, zwłaszcza dziejami powojennych obozów pracy. Jest autorem sześciu książek, m.in.: Cień Łambinowic. Próba rekonstrukcji dziejów Obozu Pracy w Łambinowicach 1945-1946 (1991, wyd. niemieckie 1994), Ocalone dla pamięci (1995), Spis osadzonych i zmarłych w Obozie Pracy w Łambinowicach (lipiec 1945 - październik 1946) (1998), Obozy na Śląsku Opolskim w systemie powojennych obozów w Polsce (1945-1950). Historia i implikacje (2002, wyd. niem. 2003), ok. 80 obszernych artykułów i rozpraw naukowych oraz licznych artykułów publicystycznych. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Oleśnie.

Henryk Orzyszek, urodzony 11 marca 1935 r. w Pawłowie, muzyk-organista i pedagog. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Katowicach (organy 1969, teoria muzyki 1972) oraz studia podyplomowe kulturalno-oświatowe na Uniwersytecie Śląskim. Od 1975 r. był nauczycielem w szkole muzycznej w Zabrzu - później zastępcą jej dyrektora - gdzie uczył przedmiotów ogólnomuzycznych, organów i fortepianu. Od 1996 r. na emeryturze. Członek Kameralnego Zespołu Wokalnego w Ustroniu, organista w kościele ewangelickim M. Lutra w Chorzowie. Autor wielu publikacji popularyzujących śląski ruch muzyczny. W 2003 r. ukończył prace nad nowym choralnikiem liturgicznym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Ks. bp Rudolf Pastucha urodził się 16 września 1936 r. w Zamarskach koło Cieszyna. Studia teologiczne ukończył w 1963 r. na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, po czym został ordynowany w Warszawie na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Pracę duszpasterską rozpoczął na Opolszczyźnie (Lasowice Wielkie, Małe, Olesno, Fosowskie, Zawadzkie), z którą był związany do 1980 roku. W 1980 r. został proboszczem parafii w Bytomiu-Miechowicach. Od 1974 r. był konseniorem, a od 1981 r. seniorem Diecezji Katowickiej Kościoła. W latach 1992-2001 był biskupem Diecezji Katowickiej, a do końca 2002 r. proboszczem parafii w Bytomiu Miechowicach. Przez wiele lat był członkiem synodu Kościoła, pełniąc funkcje radcy wydziału synodalnego, sekretarza synodu i członka różnych komisji. W latach 1995-2001 był zastępcą biskupa Kościoła. Obecnie w stanie spoczynku.

Ks. Ryszard Pieron, urodzony 29 sierpnia 1966 roku w Bielsku-Białej, jest absolwentem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W trakcie studiów był wieloletnim współorganizatorem letnich obozów młodzieżowych w Sorkwitach i Istebnej oraz praktykantem w Ewangelickim Domu Opieki "Sarepta" w Węgrowie oraz w parafiach Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Starym Bielsku, Bielsku i Goleszowie. Po ordynacji był wikariuszem parafii w Zabrzu i we Wrocławiu. Jest współzałożycielem znanej wrocławskiej Dzielnicy Czterech Świątyń. Za praktyczne stosowanie zasad tolerancji i wzajemnej pomocy został przez Radę Miasta Wrocławia uhonorowany Nagrodą Wrocławia w 2003 roku. Od 1999 roku jest proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Lasowicach Wielkich.

Jerzy Pilarski od młodości jest zaangażowany w życie Kościoła ewangelickiego. Jest cenionym przez górnośląską społeczność ewangelików przedstawicielem władz kościelnych. Dzięki zaangażowaniu we współkierowanie parafią w Świętochłowicach, jako wieloletni kurator parafii w latach 1970-1998 i członek rady parafialnej od 1964 roku, był wybrany do synodu diecezji katowickiej, później również do synodu Kościoła i konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W synodzie diecezjalnym pracował przez ponad 30 lat, w synodzie Kościoła ponad 20 lat, biorąc czynny udział w działaniach komisji prawniczej i finansowej Kościoła. Od 1984 roku przez 17 był lat radcą konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.

Prof. Paweł Puczek, pochodzący z Cisownicy na Śląsku Cieszyńskim, jest muzykiem, absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie skrzypiec. Jako profesor zwyczajny pracuje na Akademiach Muzycznych w Katowicach i we Wrocławiu. Był koncertmistrzem w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy oraz w Królewskiej Operze w Liége w Belgii. Był inicjatorem (razem z bratem Janem Puczkiem) powołania ogólnopolskiego Forum Inteligencji Ewangelickiej w 1994 roku. Wraz z grupą inteligencji cieszyńskiej tworzył zręby LOTE w Cieszynie. [więcej: strona Akademii Muzycznej w Katowicach]

Ks. Jan Raszyk, urodzony 26 stycznia 1954 roku, jest absolwentem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Ordynowany na duchownego w 1978 roku, jest proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Jastrzębiu Zdroju, w której pracuje od 1986 roku. Od 2003 roku jest koordynatorem Diakonii Diecezji Katowickiej.

Prof. dr inż. Władysław Sabela, urodzony 13 listopada 1925 roku w Cieszynie, jest jednym z najwybitniejszych polskich inżynierów metalurgów. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH) w Krakowie (1950), następnie pracownik naukowy tejże uczelni oraz Instytutu Metalurgii Żelaza (IMŻ) w Gliwicach, w 1965 r. doktoryzował się na AGH, po czym pracował jako dyrektor i profesor IMŻ. W 1992 roku został mianowany profesorem zwyczajnym. Pracował później naukowo i dydaktycznie na Politechnice Częstochowskiej oraz w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej. Oprócz bogatego dorobku naukowego jest również praktykiem metalurgiem (pracował m.in. w hutach Pokój, im. Lenina) jak i udzielał się w instytucjach naukowych, był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1972-1981). Na dorobek prof. Sabeli składa się ponadto 7 podręczników, około 80 artykułów w periodykach naukowych i technicznych, kilkadziesiąt referatów na konferencjach, a także 6 patentów. Od 1965 r. pracuje w redakcji miesięcznika "Hutnik", w tym przez 25 lat jako redaktor naczelny. Wielokrotnie był nagradzany, najważniejszym odznaczeniem jest Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976). Kilkakrotnie pracował zagranicą, m.in. w Turcji i w Indiach. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.

Prof. dr hab. Grażyna B. Szewczyk, urodzona 5 grudnia 1945 roku, jest absolwentką filologii polskiej i germańskiej, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego. W l. 1972-74 przebywała na stypendium naukowym w Szwecji, po czym uzyskała kolejne stopnie naukowe: 1976 - doktorat, i 1985 - habilitacja na Uniwersytecie Wrocławskim, 2000 - profesor nauk humanistycznych. Od 1997 r. jest dyrektorem Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Śląskiego. Jest autorką pięciu książek, m.in.: Strindberg jako prekursor ekspresjonizmu w dramacie (1984), Selma Lagerlof. Szwedzka laureatka Nagrody Nobla (1993), Luteranie w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (1995, z Janem Szturcem), Niepokorna Hrabina. Literacka kariera Valeski von Bethusy-Huc (1999), oraz kilkuset artykułów i redaktorem kilku tomów zbiorowych. Członek parafii ewangelicko-augsburskiej w Katowicach.

Dr Jan Szturc urodził się 29 sierpnia 1955 r. w Katowicach. Absolwent fizyki na Uniwersytecie Śląskim, pracował w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu, a od 1983 r. w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej, gdzie w 1991 r. obronił doktorat z tematyki hydrologicznej. Zajmuje się meteorologią i hydrologia radarową, interpretacją danych teledetekcyjnych i fizyką atmosfery. Jest autorem kilku książek z tych dziedzin i kulkudziesięciu prac naukowych. Jest przedstawicielem Polski w kilku europejskich programach badawczych w ramach COST i 5. PR UE. Społecznie zajmuje się głównie publicystyką ewangelicką. Jest autorem kilku książek: Luteranie w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (1995, z Grażyną Szewczyk), Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w. (1998) i Tymczasowa Rada Kościelna Ewangelickiego Kościoła Unijnego na Górnym Śląsku (1937-1939) (2003). Był współzałożycielem i w l. 1997-2001 redaktorem naczelnym (nadal pozostaje w redakcji) kwartalnika społeczno-kulturalnego "Myśl Protestancka", od 2003 r. redaguje kwartalnik diecezjalny "Ewangelik", publikuje w różnych czasopismach wyznaniowych, kulturalnych i regionalnych. Był współzalożycielem oddziału w Katowicach Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego i w l. 1986-95 oraz od 2002 r. jego prezesem, natomiast w Zarządzie Głównym Towarzystwa był w l. 1991-99 wiceprezesem, a w l. 1999-2002 sekretarzem.

Prof. dr hab. Włodzimierz Szturc urodził się w 1959 roku w Wiśle. W Krakowie studiował indywidualnie polonistykę, teatrologię oraz filozofię. Doktorat poświęcił zagadnieniu dziejów ironii po raz pierwszy opracowanemu w Polsce. Habilitował się w 1999 r. nowatorską, bodaj jedyną w Europie książką na temat teorii dramatu romantycznego w Europie, Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX w. (1999). W 2002 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych dzięki książce Archeologia wyobraźni, w której zajmuje się przekształceniami sposobów widzenia cywilizacji antycznych w XIX wieku. Oprócz tego napisał zarys literatury polskiej po angielsku The short history of Polish literature (1997), zbiór studiów o literaturze O obrotach sfer romantycznych (1998), "Faust" Goethego (1995), Ironia romantyczna (1991), Osiem szkiców o ironii (1994). Opublikował ponad 120 artykułów, esejów i recenzji w Polsce i za granicą, głównie we Francji, gdzie pracował ponad 5 lat jako wykładowca literatur porównawczych w Paryżu, Tours i Grenoble. Wykładał także w Berlinie, Giessen, Gandawie, norweskim Bergen i w Atenach. Wykłada na Uniwersytecie Jagiellońskim mitoznawstwo porównawcze od Sumeru i Egiptu starożytnego do XX wieku. Jest też wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Zajmuje się antropologią kulturową, kulturą europejską XVIII i XIX wieku, cywilizacjami starożytnymi i historią teatru oraz mitoznawstwem porównawczym. Udziela się społecznie organizując edukację dla dzieci w małych ośrodkach wiejskich.

Ks. bp Tadeusz Szurman urodził się w 9 lipca 1954 roku w Simoradzu koło Skoczowa. Ordynowany przez ks. bp. Janusza Narzyńskiego 19.11.1978 roku w Goleszowie, podjął pracę jako wikariusz w Świętochłowicach. Z parafią tą był związany do 1990 roku, z czasem pełniąc w niej urząd proboszcza. Od 1982 do 1986 roku był duszpasterzem młodzieżowym Diecezji Katowickiej, zaś w latach 1984-1990 Ogólnopolskim Duszpasterzem Młodzieży i przewodniczącym Komisji Młodzieżowej Polskiej Rady Ekumenicznej. Od 1993 roku jest proboszczem w Katowicach. Ks. bp T. Szurman był radcą diecezjalnym oraz członkiem Synodu Kościoła. Podczas obrad w kwietniu 1998 r. Synod powierzył mu godność Prezesa. Wybrany w październiku 2001 roku przez Synod Diecezjalny Biskupem Diecezji Katowickiej, w urząd został wprowadzony 6 stycznia 2002 roku.

Bogusław Tondera - dziennikarz, wydawca, politolog. W latach 1996-2004 redaktor naczelny kwartalnika "Słowo i Myśl". Prezes krakowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego. Obecnie mieszka w Wieliczce, gdzie jest członkiem parafii ewangelicko-augsburskiej.