Niedziela Palmowa

(5) Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, (6) który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, (7) lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, (8) uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. (9) Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, (10) aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią (11) i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.

Flp 2,5-11

Co wielkiego i ważnego jest w Wielkim Tygodniu? Każdy chrześcijanin wie. Perły wydarzeń z życia Jezusa Chrystusa w tym tygodniu. Rozpoczyna je Niedziela Palmowa. To wielkie wydarzenie, to wydarzenie bardzo medialne. Oślica przyozdobiona szatami. Na niej Postać. Rozpostarte szaty na drodze, rozesłane gałązki z drzew. Wołające tłumy.

 

Taki piękny wjazd, takie piękne zakończenie codziennej wędrówki po pustyniach, polach, ścieżkach i drogach, wioskach i miasteczkach. Ten wjazd do miasta godny króla, choć zwierzę na którym siedzi nie takie jak marzenie. Oślica to nie rumak.

 

To mogłoby być piękne zwieńczenie kariery proroka, nauczyciela i cudotwórcy.

 

Kariera to pojęcie pochodzące z języka włoskiego – carriera. Oznacza plac gonitwy, tor, wyścig, szybki bieg, jazdę galopem. Wcześniej w języku polskim oznaczała drogę dla wozów, miejsce ogrodzone do konnej jazdy. Kariera to zawód, droga życiowa, zatrudnienie, widoki, cel, dążenie, los, poprawa bytu.

 

Jednak On był Jezusem, Synem Bożym, Mesjaszem. Jego usposobienie, osobowość aby nie być równym Bogu. Nie panować i rządzić, ale być posłusznym Ojcu.

 

Nie być równym Bogu. Wyprzeć się siebie, swego dostojeństwa. Przyjąć postać sługi aby być podobny ludziom. W ich losie. W ich położeniu. Aby zbawić.

 

Takie było jego usposobienie, charakter. Taki wyznaczony życiowy cel.

 

Usposobienie pracownika w zakładzie pracy, człowieka oczekującego kariery powoduje, że chce się wznieść wysoko. To dobra rzecz, pragnąc awansu, wznosić się na szczeblach kariery zawodowej.
Zła jest tylko wtedy, jeżeli robi się to nieuczciwie, z krzywdą dla współpracowników, podwładnych, rodziny i dzieci.

 

Na tej ścieżce zawodowej pojawiają się zapewne różne możliwości, ale też wiele pokus.
Rzadko się zdarza, aby uniżenie, lub przyjęcie poniżenia i szyderstwa, w pracy skutkowało awansem i zrobieniem kariery. Źle się patrzy na tego, kto nie postawi się twardo i nie będzie zabiegał o względy współpracowników i szefa.

Na drodze do rozwoju państwa wykorzystywało się w historii siłę i arogancję. Nie jest to dobra droga. Ona przynosi sukces tylko do pewnego czasu.

 

Podobnie został ostrzeżony przez historię Kościół. Dążenie do przejęcia władzy nad światem, budowanie jej z pozycji siły, próba zawładnięcia duszami siłą aby być ponad Bogiem źle się dla niego skończyła. To nie przed człowiekiem powinno się zginać kolano człowieka. Nie tędy droga budowania Królestwa Bożego.

 

Droga Kościoła i jego wiernych powinna być podobna do tej Chrystusowej.
Drogowskazy na niej znajdziemy w liście do Filipian:
Przyjęcie postaci sługi.
Uniżenie.
Posłuszeństwo na drodze krzyżowej do śmierci.
I wreszcie wywyższenie przez Boga.

 

Jednak, aby ta droga mogła być osiągnięta do końca, potrzebne jest nam usposobienie, aby nie być równym Bogu. Pseudo-bogiem możemy starać się być w rodzinie, pracy ale także w Kościele. Postawa wyższości, samostanowienia, nieliczenia się z oczekiwaniami innych.

 

Pan Jezus umył nogi uczniom, zachęcił ich aby służyli, aby rozpoczęli od zniżenia się. Wskazał im co mają czynić.

 

Droga do wywyższenia zaczyna się od uniżenia. Tak jak życie Jezusa, którego droga krzyżowa jest drogą wywyższenia. Dlatego my też, aby być wywyższonymi, powinniśmy przejść drogą krzyżową.
Nie jest łatwo zrezygnować z władzy, nie jest łatwo zrezygnować ze szczególnych przywilejów. Ale nie ma innej możliwości kariery, nie ma innej ścieżki postepowania aby osiągnąć zbawienie i Królestwo Boże.

Zaczynamy Wielki Tydzień. Zastanówmy się nad tym, co możemy ofiarować Bogu. Możemy mu ofiarować zejście z piedestału. Możemy zrezygnować z kariery zawodowej. Czy to konieczne?

 

„Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane” (Mt 6,33). Amen.

Słowo Boże - kazania