Święto Reformacji

Łaska wam i pokój od Tego, który jest i który był, i który ma przyjść. Amen.
 
Z wdzięcznością jako ewangelicy obchodzimy Święto Reformacji,spoglądając w stronę przeszłości na korzenie naszej wiary: na czasy pierwszych chrześcijan opisane w Ewangelii i Dziejach Apostolskich oraz na dzieło XVI-wiecznej odnowy Kościoła, kiedy to rosło poznanie Słowa Bożego, wzmacniała się wiara i wiele nowych osób wyznawało Chrystusa. Czas działania apostołów i reformatorów to czasy Bożego błogosławieństwa dla Kościoła. Dziś dziękujemy Bogu za Reformatorów XVI wieku, a szczególnie za księdza dra Marcina Lutra.

Wielu ludzi stawia sobie pytanie: Jak to było możliwe, że ten augustiański mnich i zarazem profesor teologii małego saksońskiego uniwersytetu tak zmienił bieg historii Kościoła powszechnego, że dzisiaj z jego programem reformy utożsamia się ponad 500 milionów chrześcijan na całym świecie? Czy aż taką moc miało wydarzenie z 31 października 1517 roku w Wittenberdze, kiedy to przybił na drzwiach kościoła zamkowego 95 tez na temat odpustów, a w jednej z nich przypomniał, że „prawdziwym skarbem Kościoła jest Ewangelia chwały i łaski Bożej”?

Ks. Marcin Luter stał się Ojcem Reformacji i wszedł na drogę reformy swego ukochanego Kościoła, gdyż oparł się na nowym rozumieniu Ewangelii Jezusa Chrystusa.
Wsłuchując się uważnie w słowa Ewangelii "dostrzegł, że jedyny ratunek pochodzi od Boga. I że to jest dar. Że nie można go wysłużyć, nie można go zdobyć własnym wysiłkiem. Zbawienie ostatecznie jest darem, a to, co czynimy, to już jest owoc. Dar łaski przynosi wnas owoc".
W swoich kazaniach stale wskazywał na Boga, na Bożą inicjatywę i Jego zbawczą moc objawioną przez Syna Bożego.

Całe dzieło reformy Kościoła, do którego przyznał się Bóg, wyrosło ze spotkania z Chrystusem i rzetelnego studium Pisma Świętego.

Hasło biblijne dzisiejszego święta przypomina: „Fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” (1 Kor 3,11)

Fundamentem nauki Kościoła jest biblijna prawda o usprawiedliwieniu człowieka z łaski przez wiarę wJezusa Chrystusa. Świadectwo o usprawiedliwieniu grzesznika z łaski Bożej uznane zostało za podstawę, od której zależy dalsze istnienie Kościoła. Ks. Marcin Luter pisał: „Pierwszym i głównym artykułem jest to, że Jezus Chrystus, Bóg i Pan nasz, umarł z powodu grzechów naszych i zmartwychwstał dla usprawiedliwienia naszego”.

Z tej jedynie perspektywy możemy właściwie pojąć słowa Pisma Świętego, które w całości wskazują na Chrystusa, „którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej” (Rz 3,25). Ta biblijna prawda mówi bowiem o usprawiedliwieniu, a więc o odpuszczeniu człowiekowi jego grzechów, nie z powodu jego dobrych uczynków, lecz dla posłuszeństwa i krzyżowej ofiary Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Kto zaś szuka sprawiedliwości, która miałaby być zdobrych uczynków i zasług, gardzi darem Bożym, gardzi Chrystusową sprawiedliwością, która zakrywa nasze winy. Poszukiwanie własnej sprawiedliwości jest pogardą dla łaski Bożej, jest lekceważeniem Chrystusowej zasługi – ofiary na Golgocie.

Ta biblijna prawda o usprawiedliwieniu z łaski przez wiarę wJezusa Chrystusa umożliwia nam właściwe odczytanie i zrozumienie całego przekazu biblijnego – nauczania naszego Pana Jezusa Chrystusa, także Jego błogosławieństw.

Dziś wsłuchujemy się w błogosławieństwa, wypowiedziane przez naszego Pana Jezusa w "Kazaniu na górze".

Pan Jezus mówi, że jesteśmy błogosławieni ze względu na Niego, bo On jest naszym Zbawicielem.

Nasze szczęście, nasze zbawienie - całe nasze bogactwo jest w Jezusie Chrystusie. Tylko w Nim mamy zbawienie, bo On jedynie jest przebłaganiem za nasze grzechy.
Czy na pewno zależy nam na zbawieniu? W jaki sposób chcemy być zbawieni – usprawiedliwieni przed Bogiem – uratowani od śmierci wiecznej, skoro codziennie wiele grzeszymy i zasługujemy tylko na potępienie?

Będąc ewangelikami, jesteśmy spadkobiercami Reformacji. To wielki przywilej być ewangelikiem. Ewangelik opiera i kształtuje swoje życie na Ewangelii, czyli Dobrej Nowinie.
Tu powinniśmy siebie zapytać: na ile pozwalamy, aby Słowo Boże – Ewangelia - ta biblijna prawda o usprawiedliwieniu darmo z łaski przez wiarę w Jezusa Chrystusa, kształtowała nasze myślenie i zachowanie? Czy inni patrząc na nas, dostrzegają w naszym życiu oddziaływanie Słowa Bożego - czy dostrzegają, że żyjemy jako usprawiedliwieni, a więc wolni od obciążających nas przed Bogiem grzechów i jako błogosławieni? Czy jesteśmy dla innych błogosławieństwem, czy wnosimy w życie innych szczęście i radość?

Czy jesteśmy świadomi tego, że Boże błogosławieństwo jest dla nas i że możemy i powinniśmy być błogosławionymi oraz błogosławieństwem dla naszego otoczenia?

Pan Jezus obwieszcza przecież i nam błogosławieństwo, gdy mówi - błogosławieni ubodzy w duchu, błogosławieni, którzy się smucą, błogosławieni cisi, błogosławieni, którzy łakną i pragną, błogosławieni miłosierni, błogosławieni czystego serca, błogosławieni pokój czyniący, błogosławieni prześladowani.

Takie stwierdzenia szokują. Bowiem w naszych systemie wartościowania powiedzielibyśmy raczej, że bogaci są szczęśliwi - to oni mogą sobie pozwolić na wszystko, czego pragną. Mówimy, że szczęśliwymi są ci, których omijają nieszczęścia, smutki, cierpienia, prześladowania. Nie odważymy się powiedzieć cierpiącemu, czy pogrążonemu w smutku, że powinien być z tego powodu szczęśliwy.

Doświadczamy w naszej codzienności, że lepiej jest silnym i tym, którzy umieją się upomnieć o swoje, którzy potrafią postawić na swoim, a nie cichym, pokornym, i tym, którzy nie upominają się o swoje.

Szczęśliwymi nazywamy tych, którzy zawsze są syci, nie cierpią z głodu ani pragnienia. Kto ma wszystko, powinien być szczęśliwy. Kto potrafi się dopasować, dostosować do otoczenia, temu jest lepiej w życiu. Szczęśliwym powinien być ten, kto potrafi zadbać o sławę, o uznanie, o szacunek otoczenia dla siebie.

Pan Jezus natomiast podważa to nasze rozumowanie, stawia jakby na głowie to nasze poczucie hierarchii wartości. W Królestwie Bożym rządzą inne prawa.
Jednak musimy być świadomi, że nie chodzi tu o hierarchię wielkości fizycznych, lecz o wartości duchowe - o nastawienie serc i umysłów.
A więc Pan Jezus nazywa szczęśliwymi - błogosławionymi tych, którzy przed Bogiem czują się ubogimi, bo nic nie mają do zaoferowania Bogu, żadnych swoich zasług, ani osiągnięć, a jedynie swoje biedne życie. Tych Pan Jezus nazywa błogosławionymi, którzy niczym nie mogą się poszczycić, ale wszystkiego spodziewają się od Boga i polegają na zasługach Chrystusa.

Nasz Reformator Marcin Luter powiedział, że wobec Boga jesteśmy żebrakami.

Pan Jezus nazywa błogosławionymi tych, którzy się smucą z powodu własnego grzechu, nieposłuszeństwa, niewierności. Codziennie wiele grzeszymy i zasmucamy tym naszego Ojca w niebiesiech. Dziecko, które zasmuciło ojca, samo się smuci i boleje nad tym, co uczyniło. Gdy jest inaczej - nie oczekuje na przebaczenie. Ojciec zaś widząc żal i smutek swojego dziecka, przebacza mu, przytula je, pociesza.

Pan Jezus nazywa błogosławionymi cichych, pokornych. W liście Piotra czytamy, że Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.

Pan Jezus nie nazywa szczęśliwymi tych, którzy są wyrachowani, bezwzględni, zimnego serca, ale miłosiernych, czyniących pokój i cierpiących prześladowanie.

W Jezusie przychodzi Królestwo Boże. W Nim dla cierpiących jest pocieszenie, dla pragnących i łaknących jest chleb i woda żywota. W Jezusie jest miłosierdzie. On bowiem wziął na siebie wszystkie nasze winy, On poniósł konsekwencje za nasze grzechy. Uczynił to z miłości do nas, aby nas uwolnić od kary, od przekleństwa. On poszedł na Golgotę - umarł na krzyżu, aby uczynić nas wolnymi, aby darować nam pojednanie z Ojcem wniebiesiech.
Jego przelana na krzyżu krew oczyszcza serca, uwalnia z grzechu, przywraca do społeczności z Bogiem. Oczyszczeni krwią Baranka mogą wejść na wesele - będą oglądać Boga. Czy nie jest to prawdziwe szczęście – błogosławieństwo?

Błogosławieństwo Pana Jezusa niech spocznie na nas! Amen.

A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Amen.

Słowo Boże - kazania