Drogowskazy chrześcijanina

Czy wolno nam i czy powinniśmy robić tyle szumu i rozgłosu wokół tego dobrego, do którego skłania nas i poucza nasz rozum? że nasze przyrodzone siły są w stanie doskonałym? że nasz rozum zawsze jest skłonny do dobregó I gdy czynimy to, co do nas należy, czy możemy mówić o tym jako o wielkiej rzeczy? Z czym mogę stanąć przed naszym Bogiem, który rozgniewał się na mnie i który, jak mówi Mojżesz, jest ogniem trawiącym? Czy z tymi plewami i kłoskami, z tymi moimi szkaradnymi, okropnymi grzechami, ośmielając się przy tym z nim spierać i wykłócać, że winien mi okazać za to łaskę i obdarować wiecznym życiem? Przecież słyszę, że ludzka natura jest tak przepełniona złem i niedolą, ze cały świat ze swym stworzeniem to za mało, by przejednać Boga, lecz sam Boży Syn musiał być za to wydany.