1. Niedziela po Narodzeniu Pańskim

Przeżywamy ogromną radość z narodzin Jezusa Chrystusa. Ciągle jeszcze brzmią w uszach naszych anielskie słowa: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie.” (Łk 2,14). W tą radość doskonale wpisują się prorockie słowa: „Śpiewajcie radośnie, niebiosa, i wesel się, ziemio, i wy, góry, rozbrzmiewajcie radością, gdyż Pan pocieszył swój lud i zmiłował się nad jego biedakami!” (Iz 49, 13).

Czy jednak wszyscy cieszymy się z tego, że narodził się nam Zbawiciel? Gdy Józef z Marią przybyli do świątyni z dzieciątkiem Jezus, Symeon i Anna wysławiali Boga, gdyż dostrzegli w tym małym dzieciątku Mesjasza Izraela. Byli jednak przedstawicielami znakomitej mniejszości. Stosunkowo niewielu Izraelitów uznało, że Jezus jest Chrystusem, Mesjaszem zapowiadanym przez proroków. „A jednak Syjon mówi: Pan mnie opuścił i Wszechmocny zapomniał o mnie” (Iz. 49, 14). Wielu Żydów przez całe wieki oczekiwało na Mesjasza, ignorując zupełnie to, co wydarzyło się w ową szczególną noc w Betlejem. Jest niesamowite, że Pan Bóg w swej nieskończonej cierpliwości nie rezygnuje ze swojego Ludu Wybranego. „Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię, twoje mury stoją mi zawsze przed oczyma” (Iz 49,15 – 16). Jak kochająca matka nie może zapomnieć o swym dziecku, tak Pan Bóg będzie zawsze pamiętał o Izraelu. Radością wielu chrześcijan jest to, że tak wielu Żydów w naszych czasach uznaje w Jezusie Swojego Mesjasza.

Czy jednak tylko Żydzi mieli problem z dostrzeżeniem w Jezusie Zbawiciela? Jakże wielu jest wśród nas ludzi, którzy przeżywają radość wigilijnej wieczerzy, cieszą się rodzinną atmosferą dni świątecznych, kultywują rozmaite tradycje świąteczne, a jednak tak naprawdę nie dostrzegają w Jezusie Swojego Zbawiciela…

Trzeba nam ponownie wsłuchać się w słowa naocznych świadków życia i działalności Jezusa Chrystusa: „Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota” (1 J 1, 1). Jezus Chrystus jest wcielonym Słowem Boga Wszechmogącego. Spójrzmy na nowo na Jezusa Ewangelii, Jego narodzenie, życie, cuda, których dokonywał. Wsłuchajmy się na nowo w Jego nauki, by Chrystus wiary naszej stał się autentyczną radością naszych serc!

Amen.

Słowo Boże - kazania