1. Święto Narodzenia Pańskiego

A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze rzekli jedni do drugich: Pójdźmy zaraz aż do Betlejemu i oglądajmy to, co się stało i co nam objawił Pan. I śpiesząc się, przyszli, i znaleźli Marię i Józefa oraz niemowlątko leżące w żłobie. A ujrzawszy, rozgłosili to, co im powiedziano o tym dziecięciu. I wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im powiedzieli. Maria zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim. I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im powiedziano.

 

Łk 2,15-20

"Ma granice Nieskończony"

 

Gdyby nie było spotkania pasterzy z aniołami, gdyby nie uwierzyli i nie odnaleźli kobiety w połogu w stajni i niemowlaka leżącego w żłobie – łatwo by się Jezus zagubił wśród innych dzieci narodzonych w tym samym czasie. Każde z nich było wyjątkowe, tak jak każdy człowiek pragnie być jedyny, wyjątkowy i zauważony. Dzieci, które się rodzą bywają wyczekiwane niecierpliwie a czasem z lękiem. Są też dzieci niechciane, których narodziny są cierpieniem dla matki, ojca, a w konsekwencji dla nich samych. Są rodzice, którzy próżno czekają na poczęcie albo muszą pożegnać dziecko, zanim jeszcze się narodzi. Każde dziecko, niezależnie od wagi i innych parametrów, potrzebuje miłości i troski. Czasami, aby nowe życie zostało zauważone i przyjęte z miłością, niezbędna jest interwencja anioła - gdy brak aniołów niezbędni są ludzie.

           

Dzisiejszy dzień to narodziny dziecka i proroctwo śmierci oraz zbawienia ludzi. Historia Bożego Narodzenia, uczy uważności na dziecko już od poczęcia, poprzez narodziny aż do ostatniego tchnienia człowieka. Cały człowiek jest cenną własnością Boga. Sam Chrystus narodził się w człowieku – aby człowiek narodził się w Bogu. W Jezusie przekroczona zostaje granica, która do tej pory oddzielała nas od Stwórcy. Sam Bóg działa i sprawia wszystko bez naszej zasługi. To Słowo Boże, które zmienia wieczność w doczesność, a naszą codzienność podnosi do rangi wieczności – ono sprawia, że każde dziecko, każda osoba jest ważna i wyjątkowa w oczach Stwórcy. W liście do Tytusa, jest napisane, że dzieje się to za sprawą bożego miłosierdzia przez chrzest i odnowienie Ducha Świętego.

 

W Jezusie Bóg jest wśród nas obecny – z kolei w chrzcie, my sami zostajemy przyjęci do tej łaski, dzięki czemu jesteśmy już Jego własnością. Z kolei sam Duch Święty, wykonuje w nas tę część pracy, która jest uświęceniem życia. Uświęcenie dzieje się nie tyle przez uczynki – lecz za sprawą Słowa i sakramentów. Życie Jezusa za sprawą Słowa staje się życiem w nas samych – przez Słowo narodzone w Jezusie zmartwychwstaje wszystko to, co umarło. To, co jest wielkie i nieograniczone, rodzi się w najmniejszym przysiółku. Bóg przychodzi na świat pod strzechą stajni. Znak Bożego Narodzenia pokazuje, że nie istnieje taka niskość, która Boga zawstydza i zniechęca. Przychodzi dziś do nas Jezus – nasz brat i przyjaciel. Jego obecność i każdy gest, jest błogosławieństwem i uzdrowieniem. On zna nas od początku – od prawieku. Dziś rodzi się ten, który był od zawsze – z nadejściem Zbawiciela, rozpoczyna się czas pokoju.

 

Dziś rodzi się nadzieja ludzkości – Jezus jest jej źródłem, do którego możemy powracać zawsze gdy mamy potrzebę ugaszenia pragnienia miłości i nadziei. Dla wielu ludzi, których spotykam i dla mnie samego, Jezus jest obietnicą i spełnieniem życia do którego tęsknimy – tym czasem, Bóg bierze ludzkie życie na siebie od początku do końca. Bóg, który bierze ludzkie życie – ofiarowuje człowiekowi swoją Bożą egzystencje. Pan bierze to co ludzkie – człowiek otrzymuje to co boskie. Boże Narodzenie to noc i dzień przemienienia. Jego zewnętrznym znakiem dla nas jest chrzest – jego codziennością jest odnowienie w Duchu Świętym, przez Słowo i Sakramenty.

  

Amen.

  

O, tę przebłogą wieść w me serce włóż, żeś z niebem ziemię tę połączył już!

Anioły w górze lśnią i wabią duszę mą. O Boże sam się zniż i do mnie zbliż!

ŚE 657 (2)

Słowo Boże - kazania