2. Niedziela po Epifanii

A trzeciego dnia było wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa. Zaproszono też Jezusa wraz z jego uczniami na to wesele. A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusa do niego: Wina nie mają. I rzekł do niej Jezus: Czego chcesz ode mnie, niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja. Rzekła matka jego do sług: Co wam powie, czyńcie! A było tam sześć stągwi kamiennych, ustawionych według żydowskiego zwyczaju oczyszczenia, mieszczących w sobie po dwa lub trzy wiadra. Rzecze im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem rzekł do nich: Zaczerpnijcie teraz i zanieście gospodarzowi wesela! A oni zanieśli. A gdy gospodarz wesela skosztował wody, która się stała winem, (a nie wiedział, skąd jest, lecz słudzy, którzy zaczerpnęli wody, wiedzieli), przywołał oblubieńca i rzekł do niego: Każdy człowiek podaje najpierw dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy gorsze; a tyś dobre wino zachował aż do tej chwili.Takiego pierwszego cudu dokonał Jezus w Kanie Galilejskiej; i objawił chwałę swoją, i uwierzyli weń uczniowie jego.

 

J 2,1-11

Drogie siostry i bracia w Chrystusie Jezusie. Czas Świąt Bożego Narodzenia szybko mija. Radość związana z narodzinami Jezusa Chrystusa zdaje się być już zapomniana. Przechodzimy do swoich zwykłych codziennych obowiązków. Radości i smutki przeplatają się ze sobą. Nie jesteśmy w stanie powiedzieć, których jest więcej, a których mniej. Chcemy, aby chwil szczęścia było jak najwięcej, aby to co dobre trwało jak najdłużej. Niewątpliwie chcielibyśmy, aby Święta Bożego Narodzenia trwały przez okrągły rok. Wiemy doskonale, że tak się nie da. Jednak Chrystus nie pozwala nam się smucić, nie chce abyśmy przez swoje życie przeszli ze spuszczonymi głowami i z zasępionym obliczem. Ewangelia, dobra nowina, przypomina nam, że Chrystus jest posłany, aby dawać radość i ją razem z Nim przeżywać.

 

Tekst Ewangelii Jana potwierdza nam to, że Chrystus został posłany, aby ci, którzy z Nim będą mogli się radować i weselić.  

 

Wesele. Pewnie każdy z nas w niejednym uczestniczył. Doskonale wiemy, że gospodarz wesela chce, aby ci, którzy na nim są doskonale się bawili, mieli zapewnione najlepsze dania i trunki. Jezus ze swoją matką i uczniami uczestniczą w takim święcie radości i wesela. Mają pod dostatkiem jedzenia i picia, a pewnie i zabawa, jak to w tej kulturze bywa, jest wspaniała. Jednak to wszystko może się skończyć. Całe przyjęcie weselne może być przerwane i zakończone, a gospodarz będzie musiał długo się wstydzić i na pewno jego znajomi i przyjaciele długo będą mu to pamiętać. Co się stało, że czar i radość może prysnąć? Wina nie mają. To nie powinno mieć miejsca. Taka sytuacja na weselu to obraza wszystkich gości. Trunek, który miał rozweselać nagle się skończył? Czy to był przypadek?  

 

Od samego przyjścia na świat, Jezus zaskakuje swoich rodziców. Nie rozumieją Jego zachowania i słów. Często są zakłopotani, bo ich syn wprawia ich serce w drżenie. To nie przypadek, że Jezus w świątyni czyta z księgi proroka Izajasza, to nie przypadek, że zostaje w świątyni i słucha nauczycieli, to nie przypadek, że daje się ochrzcić. Jezus na weselu nie jest przypadkowo. To co czyni jego matka trochę go bulwersuje, bo to nie jest jeszcze czas. Czyńcie to co wam powie.  

 

Wielu z nas zastanawia się nad tym, czy to co uczynił Jezus było znakiem, czy cudem. Wielu mówi o pierwszym cudzie w Kanie Galilejskiej. Niewątpliwie Jezus przemienił wodę w wino, co wszystkich wprawiło w osłupienie, a gospodarza spotkał miła niespodzianka. Niektórzy twierdzą, że mamy do czynienia ze znakiem. Kiedy popatrzymy na to, co uczynił Jezus, dostrzeżemy w Jego działaniu wiele symboli, które mają wielkie znaczenie dla Jego przyjścia na świat. Jezus każe napełnić sześć kamiennych stągwi, które stoją pod ścianą. Kamienne stągwie były przeznaczone do rytuału oczyszczenia. Dlaczego sześć? Sześć, to w kulturze żydowskiej liczba niedoskonała. Ponad to, te kamienne stągwie są puste. Drodzy wszystko w tym co czynił Jezus miało swój sens i cel. Kamienne stągwie, symbol zakonu, stają się narzędziem, które Chrystus wykorzystuje do przedstawienia swojej drogi na ziemi. Jezus napełnia stągwie wodą, która przemienia się w wino. To napełnienie Ewangelią, radosną nowiną, która nigdy się nie skończy, której nigdy nie zabraknie.  

 

Wszyscy ci, którzy są razem z Nim, będą mogli czerpać z radości, którą im daje. Czy więc potrzebne są nam święta przez cały rok? Chrystus jest naszą radością, którą chce wypełnić nasze serca i całe nasze życie. Ta radość nigdy się nie kończy, nigdy nie ustaje. Co więcej jest jej tak wiele, że dla każdego wystarczy, dla tych, którzy jeszcze nie są napełnieni, a i dla tych, którzy czerpią swoją radość i nią się krzepią. Amen.

 

ks. Dariusz Chwastek, Nowy Sącz

Słowo Boże - kazania