2. Niedziela po Narodzeniu Pańskim

25. A temu, który ma moc utwierdzić was według ewangelii mojej i zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej, 26. ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom, żeby je przywieść do posłuszeństwa wiary – 27. Bogu, który jedynie jest mądry, niech będzie chwała na wieki wieków przez Jezusa Chrystusa. Amen.

List do Rzymian 16, 25-27

Drogie Siostry i Bracia w Chrystusie !

Drogi czytelniku !

 

W Święta Bożego Narodzenia po raz kolejny przypominaliśmy sobie i duchowo przeżywali wielką tajemnicę wiary, streszczjącą się w słowach: „Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas” (J 1,14). Bóg, który jest święty, wszechobecny, doskonały, mądry, miłosierny stał się człowiekiem. Przyjął postać cielesną dziecka, a zarazem w Nim objawiła się pełnia Boskości! I „gdy nadeszło wypełnienie czasu, Bóg zesłał Syna swego, który narodził się z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupić, tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili” (List do Galicjan 4,4-5). Dlatego Ap. Paweł swój teologiczny traktat, jakim jest List do Rzymian, kończy doksologią czyli oddaniem chwały wszechmogącemu Bogu. Chce skoncentrować nasze myśli i skierować je na Boga, który ma moc sprawić, aby Jego lud trwał w Ewangelii, tej radosnej wieści o zbawieniu, które dokonało się w Jego Synu Jezusie Chrystusie dla wszystkich ludzi na ziemi.

 

Boży plan zbawienia człowieka został zaplanowany przez Boga, który jest miłością, na długo przed narodzinami w Betlejemską noc Jezusa Chrystusa! Bóg na to wydarzenie przygotowywał świat od wieków, a szczególnie czynił to przez proroków, zwiastujących Boże poselstwo narodowi przez Boga wybranemu - Izraelowi. Przyjście Jezusa nie było jakąś nagłą decyzją, nowym pomysłem Boga. Boże Narodzenie to kulminacyjny punkt długo przygotowywanego planu. I oto stało się. Tajemnica stała się jawna dla wszystkich. Ewangelia – dobra nowina o przyjściu Mesjasza, zapowiadana przez proroków, wypełniła się „według postanowienia wiecznego Boga, obwieszczonego wszystkim narodom” (w. 26b). Bóg już nie ma względu na osobę - czyli nie tylko Żydzi dostąpią łaski zbawienia, ale On chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, wszyscy dostąpili usynowienia. Dlatego „apostoł pogan” czyli Paweł głosi poselstwo o Jezusie Chrystusie, o prawdzie przez długie wieki pokrytej milczeniem. Wypełniła się ona w słowach: "Oto dziś zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan w mieście Dawidowym” (Ew. Łukasza 2,10b-11). To rewolucja duchowa dla świata, którą sam Ap. Paweł jako gorliwy faryzeusz, noszący jeszcze wtedy imię Saul, nie mógł pojąć, ani zaakceptować, a co dopiero uwierzyć w jej prawdziwość.  Bóg jednak pokierował swoim planem zbawienia w sposób niezwykły, także dla Saula. On go znalazł, On doprowadził do jego nawrócenia, On w niego pierwszy uwierzył. Bóg dał jako pierwszy dowód swej wielkiej miłości do Saula, doprowadzając do jego upamiętania w drodze do Damaszku, aby pojął tajemnice wiary. To sam Bóg „przywiódł go do posłuszeństwa wiary” (w. 26c), której istotę Saul jako Paweł wyraził w słowach: ”Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus” (List do Galacjan 2,20) .

 

Takie właśnie jest poselstwo Ewangelii, które Bóg nakazał obwieścić wszystkim narodom po to, aby ludzie mogli być Bogu posłuszni w wierze i dostąpić zbawienia. Z przyjściem na ten świat Pana Jezusa, Bóg rozpoczął realizować globalny plan odkupienia całej ludzkości z mocy grzechu, śmierci i szatana. Użył do tego jako pierwszego Ap. Pawła, Apostoła Narodów, który w swych podróżach misyjnych Ewangelię o Jezusie zaniósł na ówczesne „krańce ziemi’. Poprzez Jezusa Chrystusa Bóg z Żydów i z pogan postanowił uczynić jeden Lud, doprowadzić do pojednania "w jednym Duchu”. Nie ma już dwóch dróg zbawienia – jednej dla Żydów, a drugiej dla wszystkich innych ludów i narodów. Dla wszystkich ludzi na świecie jest głoszona jedna Ewangelia. Dlatego Ap. Paweł na samym początku listu do Rzymian wyznaje: ”Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu, każdego kto wierzy, najpierw Żyda a potem Greka. Bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie (List do Rzymian 1,16-17).

 

Bóg chce i nas, współczesnych ludzi, ciebie i mnie, „przywieść przez Chrystusa do posłuszeństwa wiary”. Czy i dla ciebie Ewangelia jest mocą Bożą ku zbawieniu? Czy żyje w tobie Chrystus? Czy żyje w twych myślach, słowach, czynach ? Czy doświadczyłeś cudu wiary, wielkiej tajemnicy pobożności? Czy poznałeś Ewangelię, którą głosi także nam Ap. Paweł, a która ma moc obudzić nas duchowo i utwierdzić w wierze? W Ewangelii św. Jana 1,12 czytamy: ”Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego”. Uwierz w imię Jego, które jest wiecznie żywe i daje nam nadzieję - i w życiu, i śmierci. Odpowiedz jak w pieśni naszego Reformatora ks. Marcina Lutra: „Ach, miły Panie, Jezu mój, stwórz i w mym sercu żłóbek swój i spocząć w nim na stałe chciej, bym Ciebie miał w pamięci swej (ŚE 54,11).

 

Wciąż przeżywając wydarzenia cichej i świętej, betlejemskiej nocy, w przeddzień Święta Epifanii, przypomnijmy sobie to przełomowe wydarzenie w dziejach świata. Apostoł Paweł przypomina nam - zbawienie zostało objawione wszystkim ludom, narodom i językom. Starotestamentowi prorocy oczekiwali na tę chwilę, ale sami nie byli w stanie wyzwolić się z niewoli grzechu i własnym wysiłkiem przybliżyć się do Boga. To Bóg sam przybliżył się do nas i sam dał przez Chrystusa rozwiązanie dla naszych więzów grzechu przez dar łaski zbawienia w Chrystusie.

 

Uklęknijmy jak mędrcy przed Mesjaszem i dajmy Mu w darze swoje życie, aby przyjąć dar zbawienia. Bogu niech będą dzięki za niewysłowione dary Jego. "Bogu, który jedynie jest mądry, niech będzie chwała na wieki wieków przez Jezusa Chrystusa. Amen” (List do Rzymian 16,27). Amen.

Słowo Boże - kazania