3. Niedziela Adwentu

Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i szafarzach tajemnic Bożych. A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny. Lecz co się mnie tyczy, nie ma najmniejszego znaczenia, czy wy mnie sądzić będziecie, czy jakiś inny sąd ludzki, bo nawet ja sam siebie nie sądzę. Albowiem do niczego się nie poczuwam, lecz to mnie jeszcze nie usprawiedliwia, bo tym, który mnie sądzi, jest Pan. Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga.

 

1 Kor 4,1-5

Słowa apostoła Pawła do Koryntian skłaniają nas do osobistych refleksji. Warto zadać sobie kilka ważnych pytań o to, czy w swej pracy jesteśmy wierni przed Bogiem? Wielu ludziom z łatwością przychodzi osądzanie i krytykowanie innych, a to przecież nie jest dobre i wręcz krzywdzące. Rozważany przez nas fragment wyraźnie poucza: Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga (1 Kor 4,5).

 

Apostoł Paweł borykał się z różnymi problemami. Słyszał zarówno słowa uznania jak i krytyki pod swoim adresem, ale do tych opinii podchodził rozważnie i wszystko oddawał do rozstrzygnięcia Panu Bogu. On znosząc upokorzenia, prześladowania i ból, wytrwale wskazywał na Jezusa, który nawrócił go w drodze do Damaszku - jak czytamy o tym w Dziejach Apostolskich: „…olśniła go nagle światłość z nieba” (Dz 9,3). Takiego olśnienia potrzebuje każdy człowiek. Każdy z nas może przychodzić do światłości Jezusa, bo przecież On o sobie powiedział: „Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota”(J 8,12). I my potrzebujemy w swoim życiu podążania za światłością Jezusa. Można to wytłumaczy na przykładzie klauna, który występował na cyrkowej arenie: usiłował złapać uciekające światło reflektora. Biegał i biegał w swoich za dużych butach. W pewnym momencie otworzył walizkę, a kiedy ją zamknął, zapanowała ciemność. Dopiero kiedy klown ponownie otworzył walizkę i „wypuścił” światło, znowu zrobiło się jasno. Z tego przykładu można wysunąć wniosek: Pozostajemy w kręgu światła dopóty, dopóki podążamy za Jezusem. Sprawiamy, że świat staje się jaśniejszy, jeżeli nie chowamy światła tylko dla siebie, lecz dzielimy się nim, dajemy go innym.

 

Między innymi na tym właśnie polega służenie Chrystusowi i bycie dobrym szafarzem tajemnic Bożych. Istotne w służbie jest przekazywanie prawd o światłości Jezusa, a nie zatrzymywanie ich tylko dla siebie, dla próżnej chwały, zdobywania uznania wśród ludzi, czy robienia czegoś tylko z obawy, że skrytykują, źle pomyślą, wyśmieją.

 

Trwa czas adwentu. Ulice świecą dodatkowym światłem świątecznych dekoracji. A jakim światłem świecą nasze dusze, nasze serca? Czy ich blask nie przyćmiewają kłótnie, zazdrość, zabieganie o własną, jakże próżną chwałę? W służbie Bogu i bliźniemu musimy ciągle na nowo spoglądać na Pana Jezusa, który narodził się w ubogiej stajence, aby pomagać w biedzie i cierpieniu, służąc ludziom, a nie oczekując z ich strony własnej chwały.

 

Apostoł Paweł wzywa: „Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i szafarzach tajemnic Bożych. A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny” (1 Kor 4, 1-2). Bóg powierzył swoim wyznawcom różne, ważne zadania i oczekuje, że będą one wykonywane sumiennie i z miłością. On oczekuje także i od nas stałego zaangażowania. Co robić, aby wytrwać w tym, do czego powołał nas Bóg? Skąd czerpać siły, do wykonania nieraz trudnego zadania? Naszą wiarę może wzmacniać właśnie On - Stwórca i Zbawca. O tym przekonał się także apostoł Paweł, który wyznał w Liście do Filipian 4,13: „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie".
W jaki sposób zatem być dobrym szafarzem tajemnic Bożych? Otóż należy trwać w społeczności ze swym Zbawcą i Panem. Wzywać Go w trudnych chwilach, ale nie zapominać o Nim także wtedy, kiedy wszystko układa się jak najlepiej. Dobrą radę daje autor Psalmu 16: „Mam zawsze Pana przed sobą, Gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się”.

 

Niechaj ten czas Adwentu będzie dla nas czasem dobrych przemyśleń, niechaj umocni nas w wierności do Pana i miłości do naszych bliźnich. Amen.

Słowo Boże - kazania