3. Niedziela Adwentu

1.W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza, gdy namiestnikiem Judei był Poncjusz Piłat, tetrarchą galilejskim Herod, tetrarchą iturejskim i trachonickim Filip, brat jego, a tetrarchą abileńskim Lizaniasz, 2.za arcykapłanów Annasza i Kaifasza doszło Słowo Boże Jana, syna Zachariasza, na pustyni. 3.I przeszedł całą krainę nadjordańską, głosząc chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów, 4.jak było napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki jego. 5.Każdy padół niech będzie wypełniony, a każda góra i pagórek zniesione, drogi krzywe wyprostowane, a nierówne wygładzone.6.I ujrzą wszyscy ludzie zbawienie Boże. 7.Mówił więc do tłumów, które przychodziły, aby się dać ochrzcić przez niego: Plemię żmijowe, któż wam poddał myśl, aby uciekać przed przyszłym gniewem? 8.Wydawajcie więc owoce godne upamiętania. A nie próbujcie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi. 9.A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone. 10.I pytały go tłumy: Cóż więc mamy czynić? 11.A on odpowiadając, rzekł im: Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność, niech uczyni podobnie. 12.Przychodzili też celnicy, by dać się ochrzcić, i mówili do niego: Nauczycielu, co mamy czynić? 13.On zaś rzekł do nich: Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co dla was ustalono.14.Pytali go też żołnierze, mówiąc: A my co mamy czynić? I rzekł im: Na nikim nic nie wymuszajcie ani nie oskarżajcie fałszywie dla zysku, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie.

Ewangelia wg św. Łukasza 3, 1 – 14

Siostry i bracia w Chrystusie!

 

Przeżywamy dziś trzecią już z kolei niedzielę w Adwencie. Wiele adwentowych wezwań zostało do nas skierowanych. Czy nastąpiła w nas jakaś zmiana, czy można po nas poznać, że żyjemy w tym błogosławionym czasie Bożej łaski i w czujności oczekujemy Pana?

Przed wiekami, gdy władca wybierał się na przegląd zarządzanych przez siebie krain lub ziem będących w jego władaniu, zwykle wysyłał odpowiedniego człowieka, herolda, który odpowiednio wcześnie obwieszczał uroczyście przybycie władcy. Do jego podstawowych zadań należało nawoływanie do właściwego przygotowania dróg i traktów, jak również wezwanie poddanych do należytego przygotowania się na godne przyjęcie pana.

 
Kazalny tekst z Ewangelii Łukasza ukazuje właśnie takiego herolda, który zgodnie z wolą Boga poprzedzał przybycie króla królów.

 

Ewangelista Łukasz jednym zdaniem przedstawia obraz podzielonego kraju, które kiedyś władane było przez Heroda Wielkiego, a teraz rządzone było przez trzech władców zwanych tetrarchami. Po wskazaniu na sytuację polityczną Palestyny, Łukasz przechodzi do religijnej sytuacji w kraju i umieszcza pojawienie się posłańca Bożego, pokutnego kaznodziei Jana, w czasach sprawowania funkcji kapłańskich przez Annasza i Kajfasza.

 
Biblia mówi, że Jan prowadził surowy tryb życia, miał odzienie z szorstkiej sierści wielbłąda
i pas skórzany, a żywił się szarańczą i miodem leśnych pszczół.

 

W dzisiejszym ewangelicznym tekście widzimy Jana jako narzędzie w ręku Wszechmocnego, jako poprzednika - herolda zapowiadającego zbliżającego się Mesjasza. W związku z tym Jan Chrzciciel w duchu i mocy największych proroków ujawniał korupcję, oszustwa, kłamstwa, potępiał szerzący się upadek. Przemawiał słowami prostymi a jednocześnie ostrymi i przekonywującymi. Naród był poruszony a tłumy ludzi ciągnęły w kierunku pustyni.

 

Jan zapowiadając zbliżającego się Zbawiciela wzywał do pokuty.

 

Książęta i rabini, żołnierze i celnicy, mieszczanie i wieśniacy przychodzili nad Jordan aby słuchać proroka. Jan domagał się działania, zmiany postępowania, wręcz oczekiwał natychmiastowej odpowiedzi na swoje słowa. Nie ma bowiem czasu na czekanie wszak Mesjasz jest już blisko. A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone.

 

Ewangelia donosi, że słowa Janowego zwiastowania trafiały na podatny grunt, przenikały do serc, wielu słuchaczy było poruszonych. Dlatego Jan słyszał z różnych stron wiele pytań: Cóż więc mamy czynić ? Na te pytania Jan odpowiadał jednoznacznie: "masz dwa ubrania, podziel sie z tym, co nie ma. Masz co jeść, podziel się z drugim. Przychodzili także celnicy, aby ich ochrzcił i pytali go: - Nauczycielu, a co my mamy robić ? Powiedział im: - Nie pobierajcie więcej niż się należy. Nawet żołnierze pytali: - A my, co mamy robić ? Powiedział: Nie wymuszajcie od nikogo pieniędzy ani siłą, ani szykanami. Niech wam wystarczy żołd " (wg Nowego przekładu NT na współczesny język polski - BiZTB 1991)

 

W myśl wypowiedzianych przez Jana słów wszyscy, którzy pragną "ujrzeć zbawienie Boże, którzy w nim chcą uczestniczyć powinni na co dzień dawać dowody swojej wiary i skruchy, powinni wyróżniać się miłosierdziem, sprawiedliwością, uczciwością, życzliwością, dobrocią, wiernością, hojnością...

 
Tak jak Jan Chrzciciel, wzywał do upamiętania współczesnych sobie rodaków, tak też i dzisiaj jego słowa winny przemawiać do nas i trafiać głęboko w nasze serca. Jest coraz mniej czasu, jesteśmy coraz bliżej spotkania z Panem Adwentu!

 

Jakie są w tym czasie adwentu nasze pytania i nasze odpowiedzi na wołanie Bożego posłańca?
Zdajemy sobie sprawę z tego, że "wszechmocny Pan przychodzi w mocy", dlatego i my jesteśmy wezwani: "Przygotujcie drogę Pańską" Z otwartymi oczami i sercami oczekujmy na objawienie Bożej chwały, bo Pan jest blisko.

 
Przynośmy Drodzy owoce godne upamiętania i niech te dobre owoce zagoszczą wśród nas, niech stają się naszym działem przez Jezusa Chrystusa. Amen.

Słowo Boże - kazania