6. Niedziela po Trójcy Świętej

Siostry i Bracia w Jezusie Chrystusie

Wyobraźmy sobie taką sytuację. Podpisujemy jakaś umowę, może to być umowa o pracę, umowa z bankiem (może kredyt na mieszkanie czy dom) umowa sprzedaży lub kupna samochodu, cokolwiek. Po pewnym czasie dowiadujemy się, że strona z którą zawarliśmy umowę nie jest w stanie jej wypełnić. Co wtedy czujemy? Jak reagujemy na tą wiadomość? Pierwsza myśl, mamy umowę, ona będzie podstawą dochodzenia naszych praw, aby wyegzekwować to co nam się należy. Umowa jest naszym zabezpieczeniem. A teraz wyobraźmy sobie inną sytuację. To MY nie dotrzymaliśmy warunków umowy. Pomijam powód przez który to zrobiliśmy, on nie jest najważniejszy. W takich sytuacjach, zawsze uważamy, że powód nas usprawiedliwi i zwolni od respektowania warunków umowy. Zawiedliśmy, nie dotrzymaliśmy warunków, złamaliśmy umowę. Teraz to druga strona może dochodzić swoich praw.

Bóg wielokrotnie podpisywał umowy z ludźmi. W Starym Testamencie czytamy, że zawarł przymierze najpierw z Noem, później z Abrahamem, aż wreszcie z całym narodem Izraelskim za pośrednictwem Mojżesza. Dlaczego Bóg zdecydował się zawrzeć z nimi przymierze? Mówiąc współczesnym językiem dlaczego podpisał z Izraelem umowę? Dlatego, że byli to ludzie dobrzy, przyjaźnie nastawieni i warto było ich mieć za przyjaciół? Dlatego, że byli licznym narodem cechującym się odwagą i walecznością co pozwalałoby wygrać każdą wojnę? Nie, wręcz przeciwnie. W dzisiejszym tekście czytamy „(6) Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. (7) Nie dlatego, że jesteście liczniejsi niż wszystkie inne ludy, lecz z miłości swej ku wam i dlatego, że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom.” Bóg wybrał ich dlatego, że tak bardzo, bardzo ich kochał, był do tego ludu przywiązany i chciał, żeby byli jego wyłączną własnością. Ta miłość Boga nie wynikała z cech ukochanego ludu, byli najmniej znaczącym się ludem, lecz świadczy o charakterze samego Boga. Bóg jest wierny swoim obietnicom „ (8)Lecz z miłości swej ku wam i dlatego że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom.” Boża miłość nie oznacza jedynie pozytywnego nastawiania, emocjonalnego przywiązania do ludu ale wyrażą się w działaniu dla niego: „wyprowadził was Pan możną ręką i wybawił cię z domu niewoli, z ręki faraona, króla egipskiego.” Bóg wywiódł swój lud z niewoli Egipskiej, czuwał nad nim podczas drogi do ziemi obiecanej. Dotrzymał warunków przymierza, lud wybrany stoi u bram Jerycha, obietnica stania się licznym ludem i posiadania własnego kraju jest odczuwalna. To przymierze, nie przeminie, lecz będzie zawsze z narodem Izraelskim. 

„(9) A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym którzy go miłują i strzegą jego przykazań.” Bóg jest wierny, dotrzymuje słowa. Ale nam ludziom, dotrzymywanie umowy nie wychodzi tak dobrze. Nie potrafimy wypełniać w sposób doskonały Bożej Woli. Zawsze znajdziemy sobie jakąś dobrą wymówkę, wytłumaczenie, powód, dla którego czujemy się zwolnieni od przestrzegania umowy.

Dlatego Bóg zawarł jeszcze jedno przymierze.  Tym razem z wszystkimi ludźmi. Także z nami. Jezus Chrystus podpisał je swoją własną krwią „(1 Kor. 11,25) Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej”. Przez śmierć i zmartwychwstanie uwolnił nas od niezdolności do wypełniania warunków umowy. Nigdy nie potrafiliśmy dopełnić naszych zobowiązań. A umowa mówiła jasno: Rz „(6:23) Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć.” Ale Bóg, posyłając swojego Syna powiedział: „lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie.” Bóg miał wszelkie prawo, aby na podstawie obowiązującej umowy wyegzekwować sprawiedliwość, ale nie zrobił tego. Dlaczego?  „(8) z miłości swej ku wam i dlatego, że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom”.

Siostry i Bracia nasz tekst choć zapisany jest w Starym Przymierzu (Testamencie) zawiera esencję Nowego Przymierza (Testamentu) gdzie w Ew. Mt 22:36-40 czytamy „Nauczycielu, które przykazanie jest największe? (37) A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.” Szczera, prawdziwa miłość, taka która nie kalkuluje zysków i strat do Boga i do bliźnich sprawia, że jesteśmy w stanie choć w części wypełnić warunki umowy.

Bóg wybrał każda i każdego z nas nie ze względu na to kim jesteśmy i ile posiadamy. Bóg wybrał nas ponieważ nas kocha. To z miłość ku nam uniżył się i zszedł na ten świat. To miłość zaprowadziła Chrystusa, Boga i człowieka, na krzyż golgoty by tam poniósł śmierć za nas. Bóg za nas realizuje warunki umowy, ponieważ nas kocha. Całe nasze życie chrześcijańskie, które rozpoczyna się od chrztu, powinno opierać się na miłość do Boga i ludzi. Bóg nas ocalił, wyrwał nas z objęć grzechu w które się zapadaliśmy, dowodząc, że jest Bogiem wiernym. Cieszymy się z umowy jaką zawarliśmy z Bogiem wypełniając ją poprzez miłość ku Zbawcy i bliźnim. Amen 

Słowo Boże - kazania