Niedziela Invocavit

1.Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł. 2.A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął. 3.I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te ka-mienie stały się chlebem. 4.A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym sło-wem, które pochodzi z ust Bożych. 5.Wtedy wziął go diabeł do miasta świętego i postawił go na szczycie świątyni. 6.I rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, abyś nie zranił o kamień nogi swojej. 7.Jezus mu rzekł: Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego. 8.Znowu wziął go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz chwałę ich. 9.I rzekł mu: To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon. 10.Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz. 11.Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu.

Mt 4,1-11

Wraz ze środą popielcową Kościół wkroczył w czas pasyjny. Rozpoczął się szczególny czas  skupienia się na istocie pokuty, modlitwy - rozpoczął się czas postu.

 

Wielu ludzi podejmować teraz będzie ważne decyzje. Być może zrezygnują ze słodyczy, obfitych posiłków, być może także z używek. Zmienią tryb życia, starając się o to, by żyć w zgodzie, bez wzajemnych oskarżeń.

 
Jednocześnie zastanawiać się będziemy w jaki sposób zapanować nad pokusami tego świata. Warto zatem na progu czasu pasyjnego pomyśleć, a jednocześnie przypomnieć sobie czym jest pokuta? Nasz Reformator ks. Marcin Luter w pierwszej tezie napisał: „Gdy Pan i Mistrz nasz Jezus Chrystus powiada: „Pokutujcie” to chce aby całe życie wiernych było nieustanną pokutą”. Pokuta to nawrócenie się, zerwanie ze złymi nawykami, to zwrot do Jezusa i pójście z Nim.

 

Tekst kazalny pierwszej niedzieli pasyjnej - Invocavit - kieruje serca na Chrystusa, który na pustyni, przygotowuje się do służby, Będąc Synem Bożym, obcując w modlitwie z Ojcem, prowadzony przez Ducha Świętego, zdaje sobie z tego sprawę, jak bardzo potrzebuje postu, by móc grzesznikom nieść zbawienie i życie wieczne. Drogę tą rozpoczyna nad Jordanem, gdzie przychodzi do Jana Chrzciciela z prośbą, aby go ochrzcił i przez chrzest otrzymał Ducha Świętego. Otrzymując ów dar, wszyscy tam obecni usłyszeli z nieba głos: „Ten jest Syn mój umiłowany”! Następnie ten sam Duch zabierze Chrystusa na pustynię: „A wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł”.

  
Ewangelista Mateusz przedstawia w trzech dramatycznych scenach próbę aby człowieka zwieść z drogi Bożej. Jego podejście, jego miły głos, jego bliska obecność sprawia, że dajemy się ponieść fascynacji tego, czego jeszcze nie doświadczyliśmy. On przedstawia świat i jego możliwości w zupełnie innym świetle. Pokazuje nam ogrom ludzi, którzy dali się zwieść. Widzimy ich w pełni szczęścia, ludzi uśmiechniętych i odnoszących nieustanny sukces. Ale są to ludzi, którzy żyją, bez Boga. Szatan pragnie uświadomić nam, że grzech i odstępstwo od Boga nie istnieją, bo można dobrze żyć i mieć wszystko. Taką próbę podejmuje też szatan w stosunku do Jezusa: „A gdy pościł czterdzieści dni i nocy, wówczas łaknął. I przystąpił do niego kusiciel i rzekł mu: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem”.

 
Czterdzieści dni postu Jezusa jest także nawiązaniem do czterdziestoletniej tułaczki ludu izraelskiego na pustyni.

 

Każdy żyjący na ziemi musi doświadczyć czym jest głód. Łaknienia  doświadcza Zbawiciel, tak samo jak każdy z nas. Na pustyni otrzymali mannę i przepiórki, a Jezus  obecności aniołów, którzy „przystąpili i służyli mu”. Lecz najpierw diabeł musi postawić pytanie: „Jeśli jesteś Synem Bożym” to możesz te kamienia zamienić w chleb”. Człowiek zawsze będzie pytał o chleb, o elementarne zaspokojenie swoich codziennych potrzeb. Jakże łatwe byłoby życie, gdyby kamienie zamienić w chleb. Umarła pustynia - byłaby wielkim magazynem chleba. Nikt nie byłby głodny. Czy Boży Syn nie powinien tego zrobić? Odpowiedź jest prosta: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem które pochodzi z ust Bożych”. Człowiek poprzez Boże Słowo każdego dnia otrzymuje to, co w codzienności życia jest niezbędne. Otrzymuje pożywienie, aby nie był głodny. Dlatego nie powinniśmy zapominać prosić: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”.

 

Cudu nakarmienia doświadczyło owych pięć tysięcy ludzi, którzy nakarmieni zostali pięcioma chlebami i dwoma rybami. Pan Jezus uczy nas w jaki sposób pokonać szatan. Sami tego uczynić nie możemy. Jesteśmy grzesznikami i z natury rzeczy zawodzimy. Zwycięstwo odnosimy wtedy gdy żyć będziemy Słowem Bożym, które daje nam oręż do walki z diabłem.

 
Rozpoczął się czas pasyjny. Ten czas wymaga od nas odpowiedzialnego myślenia i działania, ale też odpowiedzialności przed Bogiem. Kuszeni będziemy i poddawani próbom i nie zawsze odniesiemy sukces. Lecz gdy będziemy słuchać Bożego Słowa i z niego czerpać moc - będziemy umieli też za Jezusem powtórzyć: „Idź precz, szatanie”. Boża moc strzec nas będzie i prowadzić do Jezusa i Jego Krzyża. Amen.

Słowo Boże - kazania