Poniedziałek Zielonoświąteczny

„Mężowie izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami wiecie, gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili; (…) Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy; wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie. (…) Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście. A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.”

Dz 2,22-23.32-33.36-39

Obietnica Ojca

 

Apostoł Piotr, natchniony mocą Ducha Świętego staje przed tysiącami zebranych ludzi w Jerozolimie i mówi… „głupie zwiastowanie”. Kazanie, które jest zbiorem lepiej lub gorzej poukładanych zdań, mających przedstawić konkretne zagadnienie. Dlaczego głupie zwiastowanie? Bo mówi o krzyżu, mówi o śmierci Jezusa. Apostoł Paweł w 1 liście do Koryntian 1,18 pisze: „Albowiem mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną, natomiast dla nas, którzy dostępujemy zbawienia, jest mocą Bożą”. Co sprawia, że człowiek i jego życie mimo tzw. „głupstwa krzyża” może odczuć przemianę i Boże działanie? To właśnie Duch Święty, trzecia osoba Trójcy Świętej.

 

Ten, który w trakcie tragicznej nocy pojmania swojego nauczyciela nie potrafi przyznać się do znajomości z Nim, w dniu zesłania Ducha Świętego z odwagą staje przed tysiącami i zwiastuje zbawienie w Jezusie Chrystusie. Kazanie apostoła Piotra, z którego fragmentami chcemy się teraz zmierzyć zostało nam zrelacjonowane przez Łukasza w taki sposób, abyśmy mogli poznać główną treść natchnionego poselstwa.

 

Po pierwsze chciałbym abyśmy zwrócili uwagę na fakt, że zesłania Duch Świętego zostało przez autora Dziejów Apostolskich w szczególny sposób zapowiedziane w jego pierwszym dziele tj. w Ewangelii wg św. Łukasza. W Łk 24,46-49 czytamy: „I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami tego. A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.” Także w Dz 1,4-5 czytamy: „A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.” I choć uczniowie nie rozumieli jeszcze do końca tych słów, to możemy zauważyć, że za każdym razem Jezus mówi do nich o obietnicy Ojca. Jest wiele Bożych obietnic, na które z pewnością powinniśmy zwrócić uwagę, jednak obietnica zesłania Ducha Świętego należy do tych, która ma za zadanie przygotować człowieka na spotkanie z żywym Bogiem. To właśnie Boży Duch od pierwszych rozdziałów Starego Testamentu, aż do ostatnich fragmentów Objawienia św. Jana skutecznie realizuje Bożą inicjatywę, która polega na zbawieniu grzesznego człowieka.

 

To suwerenny Bóg daje poznać, że droga, którą On przygotował jest tą właściwą. Muszę jednak poprosić Cię żebyś spróbował być uczciwy przed samym sobą i odpowiedział sobie na pytanie: W jaki sposób Boża obietnica realizuje się w Twoim życiu? Tzn. Czy jesteś tym, który usłyszał głos Bożego Ducha? Apostoł Piotr w kazaniu skierowanym do pobożnego tłumu zwraca im uwagę na winę związaną z ukrzyżowaniem Jezusa jaką ponoszą, czytamy w wierszu 2,23: „…tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili”. Z pewnością żaden człowiek nie lubi słyszeć oskarżeń, zwłaszcza tych, które na pierwszy rzut oka wydają się być bezpodstawne. Z pewnością nie krzyczałeś „Ukrzyżuj Go” w pałacu Piłata, nie byłeś tym, który podniósł rękę na Jezusa zadając mu kolejne baty, nie trzymałeś gwoździ, które przybiły Go do krzyża, „Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy. Gdyż wasze dłonie są splamione krwią, a wasze palce winą; wasze wargi mówią kłamstwo, wasz język szepce przewrotność.” pisze prorok Izajasz w 59 rozdziale 2 i 3 wierszu. Zwiastowanie winy i grzechu, które było również treścią kazania Piotra jest pierwszym krokiem do poznania stanu w jakim człowiek się znajduje. Musimy poznać swój faktyczny stan i położenie grzesznego człowieka. Boże Słowo uczy nas, że to zadanie jest właśnie zadaniem Ducha Świętego. W J 16,8 czytamy: „A On [Duch Święty], gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu”. Współczesny świat podpowiada nam na każdym kroku, że człowiek jest z natury dobry i powinien dążyć do samorealizacji. Duch Święty, który został wylany na ziemię uczy nas poprzez Słowo Boże, że „…cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, jeśli siebie samego zatraci lub szkodę poniesie?” Łk 9,25. Nie na darmo Duch Święty jest nazywany nauczycielem chrześcijaństwa. Jednak jak w każdej szkole są uczniowie, którzy uczą się przyjemnie tego co mówi nauczyciel, to są także i ci, którzy na próbę nauczania odpowiadają buntem i wrogością. Do których Ty należysz Bracie i Siostro? Jaką postawę zajmujesz wobec świadectwa, które jest do Ciebie i mnie kierowane z kart Bożego Słowa?

 

W naszym tekście czytamy: „A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi…”. Tak jak podczas zesłania Ducha Świętego zatrząsała się ziemia, tak na skutek zwiastowania apostoła Piotra poruszone zostały tysiące serc. Byli poruszeni do głębi, tzn., że Duch Święty kiedy został wylany na ziemię zaczął się „rozlewać” na ludzkie serca i przekonywać o prawdziwości słów o grzechu i o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. Stało się to za sprawą wcześniej już zapowiedzianej obietnicy Ojca o której czytaliśmy, który sprawił, że począwszy od Jerozolimy w imię Jezusa Chrystusa ma być zwiastowane wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.

 

Możemy śmiało powiedzieć, że od tych wydarzeń jakie miały miejsce w dniu pięćdziesiątnicy w Jerozolimie rozpoczęła się realizacja nakazu misyjnego Jezusa, aby czynić uczniami wszystkie narody. Kościół Jezusa zaczął rosnąć i docierać po najdalsze krańce naszego globu. Do tego wszystkiego Bóg działając przez Ducha Świętego wykorzystuje ludzi, którzy nie buntują się przed działaniem Ducha Świętego, ale z radością stają się świadkami tych wydarzeń, która wskazują na Bożą moc działającą w człowieku. W starożytności świadkowie byli gwarantem prawdziwości wydarzenia. Apostoł Piotr w swoim kazaniu zwiastował „..my jesteśmy świadkami tego”, a to mówił o zmartwychwstaniu Jezusa, o otwartej drodze do Ojca przez krzyż Jezusa Chrystusa. Być świadkiem Jezusa Chrystusa to wskazywać nie na siebie samego, ale na Niego, który jest Głową Kościoła. Współczesny świat potrzebuje świadectwa Kościoła tzn., że potrzebuje świadectwa ludzi, którzy bez kompromisów będą mówić i świadczyć, że Bóg Jezusa Chrystusa uczynił Panem i Mesjaszem dla zbawienia każdego kto wierzy temu poselstwu.

 

Bracie i Siostro, ze studiowanego fragmentu Bożego Słowa możemy nauczyć się, że każdy, nawet najbardziej bojaźliwy człowiek jakim w chwili próby okazał się Piotr, może stać się świadkiem mocy zmartwychwstania. W tej kwestii nie ma znaczenia urodzenie, kolor skóry, zamożność czy nawet wykształcenie, ale serce, które zostało upamiętane przez Ducha Świętego i wyznaje Jezusa Chrystusa jako Pana i Mesjasza. Droga do tego dla nas prowadzi przez pokutę i skruchę, która choć niechętnie przyjmowana do wiadomości człowieka, może sprawić, że Jezus Chrystus stanie się królem mojego i Twojego życia. Będę zachęcał Cię, abyś w tym kontekście mógł powiedzieć: Ja jestem świadkiem tego, że moc Boża działa dzisiaj równie mocno jak kiedyś.

 

Obietnica Ojca, która została zrealizowana w dniu Zesłania Ducha Świętego jest wyznacznikiem Kościoła jako wspólnoty ludzi wierzący, jako wspólnoty świadków, w której Bóg jest obecny w sposób szczególny poprzez swojego Ducha. Amen.

Słowo Boże - kazania