Święto Bratniej Pomocy

„Niech imię Pana będzie błogosławione odtąd aż na wieki. Od wschodu słońca aż do zachodu niech imię pańskie będzie pochwalone. On podnosi nędzarza z prochu, a ubogiego wywyższa ze śmieci, aby go posadzić z książętami ludu swego. Alleluja”.

Psalm 113

W dniu katolickiego święta „Bożego Ciała”, w Kościele ewangelickim obchodzimy uroczystość Bratniej Pomocy, noszącej imię Gustawa Adolfa – szwedzkiego króla, który zginął w bitwie pod Lutzen koło Lipska w dniu 16 września 1632 r., gdy pospieszył na pomoc niemieckim protestantom.

 

W dwusetną rocznicę bitwy pod Lutzen postanowiono ufundować królowi pomnik. A w związku z tym, iż po jego wzniesieniu, pozostała jeszcze znaczna część zebranych pieniędzy, zdecydowano przeznaczyć je na pomoc dla ewangelickiej diaspory.  W ten sposób powstała Fundacja pod nazwą Związek Gustawa Adolfa, która obecnie w Lipsku funkcjonuje pod nazwą Dzieła Gustawa Adolfa. W Polsce zaś nosi nazwę – Bratnia Pomoc imienia Gustawa Adolfa i zajmuje się pozyskiwaniem środków i zbieraniem ofiar, które przeznaczane są m. in. na  wspieranie budowy nowych kościołów i remonty starych.

 

W 2015 roku w ten świąteczny dzień delegaci z z parafii ewangelickich z całej Poslki gromadzą się na 152. zjeździe delegatów w Gołkowicach koło Wodzisławia Śląskiego, aby po raz kolejny rozdzielić zebrane w całym Kościele fundusze na remonty kościołów i kaplic.

 

W tym dniu towarzyszy nam słowo Psalmu 113:

„Niech imię Pana będzie błogosławione odtąd aż na wieki. Od wschodu słońca aż do zachodu niech imię pańskie będzie pochwalone. On podnosi nędzarza z prochu, a ubogiego wywyższa ze śmieci, aby go posadzić z książętami ludu swego. Alleluja”.

 

ldeą Bratniej Pomocy jest służenie pomocą siostrom i braciom żyjącym w rozproszeniu czyli w diasporze. Wszystkim tym, którzy są w potrzebie zadbania o dom modlitwy lub wyremontowania kościoła czy budynku parafialnego.

 

Kościół bowiem to wspólnota ludzi wiary, którzy mają potrzebę przeżywania społeczności z Bogiem oraz ze sobą nawzajem. Potrzebujemy zatem odpowiednich i zadbanych miejsc: kościołów, kaplic, sal parafialnych, gdzie w radości tę społeczność możemy przeżywać.

 

Nie wszystkie jednak nasze parafie potrafią same unieść ciężar remontów czy napraw.

 

Dzieło Bratniej Pomocy niesie im wparcie w tym zakresie. Jak napisał jeden z prezesów zarządu, ks. Ryszard Janik: ,,Działalność Bratnie Pomocy im. Gustawa Adolfa to szafarstwo praktycznej miłości i służby, będącej jedną z manifestacji naszej wspólnoty w warunkach rozproszenia i szkołą współodpowiedzialności jednych za drugich”.

 

Nie jest to jednak proste zadanie. Cały nasz Kościół posiada ponad 1.000 obiektów parafialnych i często zadbanie o nie przekracza możliwości pojedynczej parafii.

 

Dlatego tak ważnym dziełem jest "bratnia pomoc", wzajemna pomoc i zrozumienie. Koniecznym jest realizowanie bratniej i siostrzanej miłości, by wcześniej czy później młodsze pokolenia nie oskarżyły nas o zaniedbanie i obojętność wobec domów Bożych. Trzeba nam nieustannie dbać o dobro, które zostało nam dane w zarząd.

 

To znaczy, że ważna jest też każda ofiara, każdy dar, choćby i ten najmniejszy, bo zgromadzony i połączony z innymi staje się wystarczającym, by naprawić to, co najpilniejsze i najważniejsze.

 

Pamiętajmy, że zespolone ręce i serca łatwiej uniosą ciężar, który może wydawać się nie do uniesienia. Natomiast pojedyncza dłoń często jest bezsilna i bezradna.

 

Twórzmy więc wspólne dobro, rozwijajmy Dzieło Bratniej Pomocy, nie zamykajmy serca ani uszu na wołanie bliźniego. Dbajmy o to co zostało nam dane, a w naszych działaniach niech nam błogosławi Bóg Wszechmogący, bo tylko On podnosi nędzarza z prochu, a ubogiego wywyższa ze śmieci, aby go posadzić z książętami ludu swego. Amen.

Słowo Boże - kazania