Chrystus warownym grodem Kościoła
- Kto postrzega Chrystusa jako środek i centrum teologii, ten buduje warowny gród, także przeciwko każdemu triumfalizmowi w Kościele – mówiła podczas kazania w Niedzielę Sexagesimae (27.01.2008) w stołecznym kościele ewangelicko-augsburskim Św. Trójcy bp Margot Käßmann, zwierzchnik Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Hanoweru.
- Kościół nie musi należeć do wygranych, nie musi dotrzymywać kroku wszystkim trendom, nie podlega również zasadom ideologii wzrostu. Kościół powołany jest do tego, aby przekazywać wieść o zwróceniu się Boga ku człowiekowi - i tylko o to chodzi – zaznaczyła bp Käßmann.
Kazanie wygłoszone było w oparciu o słowa ap. Św. Pawła z 1. Kor 3,10: „Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” oraz słowa reformacyjnego hymnu „Warownym grodem jest nasz Bóg”.
Kazanie wygłoszone było w oparciu o słowa ap. Św. Pawła z 1. Kor 3,10: „Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” oraz słowa reformacyjnego hymnu „Warownym grodem jest nasz Bóg”.
Biskup Margot Käßmann przebywa w Polsce na zaproszenie Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). 27 stycznia wzięła udział w nabożeństwie głównym w kościele Św. Trójcy. W liturgii uczestniczył również: bp Mieczysław J. Cieślar, zastępca Biskupa Kościoła oraz zwierzchnik Diecezji Warszawskiej, ks. radca Piotr Gaś, proboszcz Parafii Św. Trójcy, ks. Ireneusz Lukas, dyrektor biura PRE, diakon Małgorzata Gaś z miejscowej parafii, diakon Halina Radacz z parafii w Żyrardowie i redakcji ekumenicznej TVP oraz ks. Marcin Kotas, asystent Biskupa Kościoła. Na nabożeństwo przybył również dr Alfred Längle, ambasador Republiki Austrii w RP oraz pracownicy Ambasady Niemiec w Warszawie.
W kazaniu bp Käßmann przypomniała o duchowych korzeniach Kościoła luterańskiego, mówiąc o tym, że Kościół ewangelicko-luterański nie jest przypadkowym tworem historii sprzed 500 lat, ale kontynuatorem apostolskiej tradycji, spadkobiercą starożytnego Kościoła, który przeżył Reformację. Biskup zaapelowała również o odwagę i świadomość chrześcijańskiej i ewangelickiej tożsamości w zmieniającym świecie. - To, czy Kościół znajdzie się na czołówkach gazet, czy odniesie ekonomiczny sukces, czy wykaże się listą osiągnięć, jest czymś drugorzędnym. Kościół Reformacji musi się nieustannie odnawiać, ale jego znaczenia nie mierzy się liczbą wiernych, posiadanymi pieniędzmi lub innymi kategoriami sukcesu, lecz tym, czy przekazuje dalej miłość Boga do człowieka.
Biskup Käßmann szeroko mówiła również o chrześcijańskiej i ewangelickiej tożsamości w odniesieniu do dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego, w szczególności z islamem, który stanowi poważne wyzwanie w Niemczech. Teolożka zachęcała zbór do jasnego świadectwa o Chrystusie, do otwartego mówienia o różnicach, gdyż tylko wtedy możliwy jest uczciwy dialog na rzecz pokoju. - Jeśli zatem nazywamy Chrystusa fundamentem naszej wiary, centrum Pisma, to musimy być świadomi tego, że wyznanie to pociąga za sobą także różnice. Jeśli Chrystus nie jest wymieniany, aby nie obrażać innych obecnych, i jeśli znak krzyża zostaje usunięty, aby rzekomo uniknąć prowokacji, to tym samym Fundament naszej wiary staje pod znakiem zapytania.
Po kazaniu ze słowami pozdrowienia do bp Käßmann zwrócił się bp Mieczysław Cieślar, dziękując za zwiastowane Słowo i przypomnienie centralnych zasad Reformacji. Biskup wyraził radość, że mimo historycznych obciążeń możemy wspólnie jako siostry i bracia w wierze modlić się do Chrystusa, który stoi w centrum Pisma i Kościoła. Z kolei ks. M. Kotas odczytał w imieniu bpa Janusza Jaguckiego, który uczestniczył w tym samy czasie w introdukcji nowego zwierzchnika austriackich luteran, bpa Michaela Bünkera, słowa pozdrowienia. Po spowiedzi rozpoczęła się liturgia komunijna. Słowa ustanowienia na przemian, po niemiecku i polsku, wypowiadała bp Käßmann i bp Cieślar. Po końcowym błogosławieństwie udzielonym przez biskup Käßmann, proboszcz parafii przekazał dostojnemu gościowi witraż z Różą Lutra jako symbol łączności wiary z Kościołem Hanoweru.
DB