Pojednanie

Są spotkania, które mają swoisty ciężar gatunkowy. Nie uskrzydlają, ale dają przekonanie, a nawet pewność, że posiadały głęboką wartość. Wytyczają kierunek. Nadają sens dalszemu istnieniu.

 

W cieniu Gór Sowich, w malowniczej wiosce, w dawnym majątku rodziny von Moltke, w którym obecnie mieści się Fundacja „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego, odbyło się w dniach 30 września – 4 października 2009 r. polsko-niemieckie seminarium. Temat spotkania dotyczył pojednania w kontekście czasu przeszłego, historii wypędzeń, przesiedleń, ucieczek. Poruszająca głęboko praca z biografiami objęta została tytułem: DROGI ŻYCIA.

 

 

Całość prowadzili pastorzy z EKD: ks. Hanna Manser, terapeuta rodzinny z Halle, ks. Wolfgang Winter, psycholog pastoralny z Getyngi oraz diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk z KEA w RP. Cierpienie i strach, które niesie wojna i jej powojenne konsekwencje – przenicowane wiarą w Boga i wsparte wspólnotą wierzących – były w stanie posiać ziarno, z którego rośnie pojednanie. Bo pojednanie – czego doświadczyła różnych wyznań grupa Polaków i Niemców zebranych w Krzyżowej - to nie publiczne gesty. Pojednanie – to wysiłek i trud.

 

 

Pamiętniki, listy, fotografie i inne dokumenty, znajdujące się najpierw w ręku uczestników seminarium a później położone na wstędze obwarowanej granicznymi datami - 1939, 1943, 1945, 1949, 1965, 1970, 1989 – utworzyły szlak, który przetarł w historii obu narodów drogę nadziei na pojednanie. Bez poznania historii drugiego człowieka, drugiego narodu, nie można mówić o pojednaniu. Pojednanie nie jest możliwe bez przebaczenia.

 

Tego jesiennego spotkania w Krzyżowej - jedno i drugie stało się nie tylko udziałem seminarzystów, lecz przeświadczeniem o tym, że jest to nieodzowne zadanie dla społeczeństw naszych narodów na przyszłość.